Κλείσιμο Χάρτη 

  Χάρτης/Αναζήτηση Συλλόγων 

Ο Μιχάλης Γαμπιεράκης στο Τόποι & Τρόποι

Τοποθεσία: Πάτμος Νομός: ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΩΝ Περιφέρεια: Νότιο Αιγαίο Φυλή: Δωδεκανήσιοι

Έχετε κάποια απορία ή παρατήρηση για το παρόν περιεχόμενο; Θα χαρούμε να σας ακούσουμε!

Τον συνταντήσαμε, τα είπαμε, μάθαμε για τη ζωή του. Είχε πολλές ιστορίες να μας διηγηθεί από το νησί του την Πάτμο, τα πανηγύρια, τους ανθρώπους του νησιού και από τα λόγια του φάνηκε ότι την λατρεύει. Ο Μιχάλης Γαμπιεράκης γνωρίζει πολλά για το νησιώτικο τραγούδι, μιας και το υπηρετεί από 12 χρονών. Στο τέλος του δώσαμε παραγγελιά, τον κατιφέ, και είχε δεν είχε, μας ταξίδεψε. Η συνέχεια στο video και την κουβέντα μας που ακολουθεί.
Πότε ξεκίνησες να παίζεις βιολί; Πώς επέλεξες αυτό το μουσικό όργανο;

Το πρώτο μουσικό όργανο που έμαθα σε ηλικία 7 ετών ήταν το λαούτο λόγω του πατέρα μου, Γιάννη Γαμπιεράκη, που ήταν παραδοσιακός λαουτιέρης. Η μεγάλη μου αγάπη πάντα ήταν το σαντούρι, στις αρχές της δεκαετίας του ’80 μάλιστα αγόρασα ένα με χρήματα που μάζευα από τα κάλαντα και το πήγα στον κ. Νίκο Καρατάσο να μου δείξει πώς να παίζω. Ήταν όμως ελαττωματικό και έτσι το παράτησα. Μετά ασχολήθηκα για λίγο με το μπουζούκι. Κάποια στιγμή πήγα με τον πατέρα μου στην ταβέρνα του θείου μου. Σ’ένα σημείο, κάτω από κάτι βαρέλια με κρασί, υπήρχε μία θήκη. Την άνοιξα και είδα ότι μέσα ήταν ένα βιολί. Για την ακρίβεια αυτό το βιολί το είχε πάρει ο πατέρας μου δώρο στον γαμπρό του που ταξιδεύανε μαζί, την δεκαετία του ’60 για να παίζουν στο καράβι. Το βιολί ξεχάστηκε και κάπως έτσι βρέθηκε στα χέρια μου. Ζήτησα από τον θείο μου να το πάρω, με βοήθησε ο πατέρας μου να το φτιάξω και ξεκίνησα σιγά-σιγά να μαθαίνω. Ο πρώτος του δάσκαλος ήταν ο Θεολόγος Β. Μιχελής.

Ποιοι ήταν οι άνθρωποι-κλειδιά που σε βοήθησαν στα πρώτα σου βήματα;

Είχα την τύχη στα πρώτα βήματα μου να γνωρίσω τον αείμνηστο Γιώργο Κονιτόπουλο, ο οποίος με ενθάρρυνε να συνεχίσω, αλλά και να αγαπήσω περισσότερο το βιολί και την παραδοσιακή μουσική. Στην συνέχεια παρακολούθησα μαθήματα από τον Γιώργο Κόρο. Καθοριστικό ρολό έπαιξε η συνεργασία μου με τον Βαγγέλη Κονιτόπουλο, όταν με πήρε στην ορχήστρα του σαν βιολί.

Και πότε ξεκίνησες να παίζεις μπροστά σε κόσμο; Σε πανηγύρια;

12 χρονών. Έπαιζε ο θείος μου, ο Βασίλης Τσούμπος σε διάφορα πανηγύρια και εκδηλώσεις στην Πάτμο και εγώ τον ακολουθούσα. Έπαιζα στα ενδιάμεσα, σούστα, ροδίτικο, κτλ. Έχω πολλές αναμνήσεις από εκείνα τα χρόνια και πολλές φορές μου έρχονται στο νου ακούσματα από τότε και κάθομαι τα παίζω στο βιολί και τα γράφω προκειμένου να θυμηθώ ακριβώς τον σκοπό τους.

Αλλαγές στα πανηγύρια από τότε σε σχέση με σήμερα έχεις δει;

Ναι πολλές. Γενικότερα, για κάποιο διάστημα η αλήθεια είναι ότι τα πανηγύρια είχαν “χαλάσει”, τουλάχιστον σ’εμάς κάτω στο νησί. Είχαν γίνει κάπως πιο εμπορικά, είχαν ξεφύγει από την παράδοση αρκετά. Τον τελευταίο καιρό όμως, και στην Πάτμο αλλά και σε άλλα νησιά που πηγαίνω παρατηρώ ότι ο κόσμος επιστρέφει στο παραδοσιακό στοιχείο. Μικρά παιδιά έρχονται και μου ζητάνε να παίξω διάφορα παραδοσιακά τραγούδια, πχ την τούρνα και βλέπεις ότι χορεύουν και το διασκεδάζουν! Κάποτε τα παιδιά δεν πήγαιναν στα πανηγύρια, προτιμούσαν να πηγαίνουν σε άλλα μέρη να κάνουν βόλτες. Τώρα τα ζητάνε, τους αρέσει να πηγαίνουν και περνάνε καλά.

Σε διάφορες παραδοσιακές εκδηλώσεις που πηγαίνουμε παρατηρούμε ότι ο μέσος όρος ηλικίας έχει πέσει πολύ. Πολλά νέα παιδιά πηγαίνουν ν’ακούσουν πχ κλαρίνο, που όσο να’ναι είναι λίγο βαρύ σαν άκουσμα και σε πολλούς δεν αρέσει, ιδιαίτερα σε νησιώτες. Μόνο στην Χίο συνηθίζεται στα πανηγύρια της.

Ισχύει. Αν και στο σημείο αυτό να σας επισημάνω ότι κλαρίνο είχαν και οι Κυκλάδες. Κάποτε οι ορχήστρες στην Πάρο είχαν βιολί και κλαρίνο. Επίσης στη Νάξο υπήρχε. Ας μην ξεχνάμε ότι ο πατέρας του Νίκου Χατζόπουλου, ο Γιάννης, ήταν δεξιοτέχνης στο κλαρίνο. Πάντως ναι, ισχύει, τα νέα παιδιά επιστρέφουν στην παραδοσιακή μουσική. Όταν ξεκίνησα εγώ να παίζω βιολί ήρθα αντιμέτωπος με κόσμο που με “κοροϊδευε” για την επιλογή μου αυτή, και κυρίως οι συμμαθητές μου, γιατί τότε της μόδας ήταν η κιθάρα, η ηλεκτρική περισσότερο και το μπουζούκι. Βέβαια τώρα, έχω συναντήσει παιδιά από τότε που έχουν αλλάξει απόψη εντελώς για την παραδοσιακή μουσική. Και αυτό το φαινόμενο δεν υπήρχε μόνο εδώ, στην Γλυφάδα που μεγάλωσα, αλλά και στην Πάτμο. Τότε που ξεκίνησα τα χορευτικά αποτελούνταν από μεγάλης ηλικίας ανθρώπους. Δεν συμμετείχαν νέοι άνθρωποι, τα “σνόμπαραν” όλα αυτά τα παραδοσιακά. Εγώ όμως, παρά τις διάφορες δυσκολίες, δεν τα παράτησα, επέμενα και χαίρομαι γι’αυτό.

Είστε αισιόδοξος για το μέλλον της παραδοσιακής μουσικής στην Ελλάδα;

Ναι, από τη στιγμή που όπως τονίσαμε και παραπάνω, ασχολούνται νέοι άνθρωποι με το είδος αυτό, το σέβονται και το αγαπούν. Δεν θα το αφήσουμε να χαθεί έτσι, το πιστεύω. Πάντα θα θέλει ο κόσμος ν’ακούει και να χορεύει παραδοσιακά τραγούδια.

Τα σχέδιά σας από εδώ και στο εξής;

«Όπως τον έβρω τον καιρό έτσι τον αρμενίζω» όπως λέει κι ένας παραδοσιακός στίχος!

Σχόλια Χρηστών

x

Δείτε Επίσης

Ο Νίκος Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού στο Τόποι & Τρόποι

O Νίκος Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού παρέα με τον Πάνο Βέργο, μας έπαιξαν live για το κοινό του Τόποι & Τρόποι! Δείτε τη συνέντευξη και το αντίστοιχο απόσπασμα.