Συνέντευξη με το δημιουργό του animation “Lilly Girl” (Το Κορίτσι με τα Κρίνα), Δημήτρη Πουρσανίδη

Πώς γεννήθηκε το «Lily girl» ή αλλιώς «Το κορίτσ’ με τα κρίνα»; Ποια η ιστορία που κρύβεται πίσω από το animation που ετοίμασες για το AnimaSyros 2019;

Η τέχνη της “εμψύχωσης” (animation), είναι η τέχνη που έχω σπουδάσει, και ο αγαπημένος μου καλλιτεχνικός τρόπος έκφρασης. Το να δημιουργήσω μια ταινία animation ήταν κάτι το οποίο ήθελα εδώ και πολύ καιρό.

Σχετικά με τη συμμετοχή στο Animasyros, δύο μήνες πριν την λήξη της προθεσμίας, αποφάσισα να πάρω μέρος. Πρώτα προγραμμάτισα με ακρίβεια τον χρόνο μου για τους επόμενους δύο μήνες. Να σημειώσω, πως όσοι γνώριζαν την φύση της δουλειάς, θεώρησαν κυριολεκτικά αδύνατον να ολοκληρωθεί ένα animation ζωγραφισμένο στο χέρι σε αυτό το χρονικό διάστημα.

Το ποντιακό θέμα ήταν το πρώτο που μου ήρθε στο μυαλό. Αυτό δεν ήταν τυχαίο, μιας και το ποντιακό στοιχείο αποτελεί σημαντικό κομμάτι της προσωπικότητάς μου. Ταυτόχρονα, ήταν και ένα ώριμο θέμα, που ήξερα ότι θα με κρατήσει καθηλωμένο μέχρι την ολοκλήρωσή του.

Συνεπαρμένος από την ιδέα, έγραψα το κύριο μέρος του σεναρίου σε ένα απόγευμα, πριν ασχοληθώ με τη σκηνοθεσία. Πολύ γρήγορα πέρασα στην πραγματοποίηση της παραγωγής, και τελείωσα με τη δημιουργία και την εκτέλεση της μουσικής. Με την ολοκλήρωση του σεναρίου, το όνομα “μου συστήθηκε” από μόνο του. Βλέποντας κάποιος την ταινία, μπορεί εύκολα να καταλάβει το γιατί.

Ποια η δική σου ιστορία; Πώς έφτασες στη δημιουργία animation;

Από μικρό παιδί είχα πάθος με το animation. Όταν ήμουν στο Δημοτικό δημιουργούσα “flipbooks” στις άκρες των σχολικών βιβλίων. Αργότερα, σπούδασα 3D Interactive Animation στο Amsterdam, και πολύ σύντομα βρέθηκα να κάνω το πάθος μου επάγγελμα. “Το Κορίτσι με τα Κρίνα” είναι η πρώτη μου ταινία animation. Πρόκειται για ένα classical animation, για το οποίο αισθάνομαι ιδιαίτερα υπερήφανος, γιατί το δημιούργησα μόνος μου από την αρχή μέχρι το τέλος.

Πιστεύω ότι η τέχνη της “Εμψύχωσης”, είναι ένας καταπληκτικός τρόπος για να περάσει κανείς σημαντικά μηνύματα στο ευρύ κοινό. Παρόλο που οι περισσότεροι συσχετίζουν τα animation με τα “παιδικά”, η πραγματικότητα είναι ότι οι ταινίες animation καταπιάνονται με πολύ σοβαρά ζητήματα και απευθύνονται σε όλους τους ανθρώπους. Ειδικά για το τελευταίο, οι ταινίες χωρίς λόγια, όπως η δικιά μου, παρακάμπτουν το εμπόδιο της γλώσσας.

Υπάρχει κάποιος σύνδεσμος δικό σου με το ποντιακό στοιχείο; Ποια ήταν η αφορμή που σε ώθησε στο να επιλέξεις το δημιούργημά σου να σχετίζεται με την Γενοκτονία των Ποντίων;

Είμαι 100% ποντιακής καταγωγής. Προέρχομαι από οικογένεια που κρατά με υπερηφάνεια την ποντιακή της ταυτότητα. Αγαπώ την πλούσια Ελληνική ιστορία. Θέλησα να ξεκινήσω με κάτι οικείο, και ταυτόχρονα κάτι που έχει παραμεληθεί από τις σύγχρονες τέχνες. Πηγή έμπνευσης ήταν ξεκάθαρα η πονεμένη ιστορία ενός κειμηλίου ανεκτίμητης αξίας, που έχουμε την ευτυχία να φιλοξενούμε στη χώρα μας, της εικόνας της Παναγίας Σουμελά. Με τη συγκεκριμένη ταινία, προσπάθησα να αφιερώσω μια δημιουργία σε αυτό το ιερό αντικείμενο, την ψυχή του Ποντιακού Ελληνισμού.

Τι θα παρακολουθήσει ο θεατής σε αυτά τα 8 λεπτά και 8 δευτερόλεπτα που διαρκεί το «Lily girl»;

Η ιστορία εν συντομία έχει ως εξής: Ο Χάμπος, ένας πόντιος πρόσφυγας που έχει εγκατασταθεί στην Κατερίνη, επιστρέφει στη χαμένη πατρίδα του Πόντου, οκτώ χρόνια μετά τον ξεριζωμό. Είναι ήδη 1931, και ήρθε το πλήρωμα του χρόνου για να πάρει κάτι πολύ σημαντικό που άφησε πίσω. Είναι μια ιστορία βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, η οποία διαδραματίζεται μεταξύ Ελλάδας και Πόντου.

Πολλοί Έλληνες, όπως κι εγώ, κάνουμε τον δικό μας προσωπικό αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας. Και σε αυτόν τον αγώνα η τέχνη είναι πάντα δυνατός σύμμαχος.

Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με το AnimaSyros για την προώθηση του animation;

Θα ήθελα να τονίσω ότι πριν να υποβάλω προς κρίση “Το Κορίτσι με τα Κρίνα”, δεν είχα ιδέα σχετικά με το μέγεθος του εγχειρήματός μου. Το Animasyros είναι το μεγαλύτερο φεστιβάλ animation στην Ελλάδα και ένα από τα 20 σημαντικότερα στον κόσμο. “Το Κορίτσι με τα Κρίνα” πέρασε από την τυπική διαδικασία επιλογής, μαζί με άλλες 2.500 υποψήφιες ταινίες. Ευτύχησα να το δω να προβάλλεται στην ενότητα “Greek Panorama”.

Οι υπεύθυνοι του Animasyros επέλεξαν να εντάξουν την ταινία μου στα ελληνικά αφιερώματα που θα προβληθούν στα διεθνή Φεστιβάλ του Αζερμπαϊτζάν και της Πορτογαλίας. Με την ευκαιρία θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τον Πρόεδρο του φεστιβάλ Βασίλη Καραμητσάνη, τη Διευθύντρια Μαρία Ανεστοπούλου, και τους υπεύθυνους προγράμματος, Στέφανο Κόλλια και Παναγιώτη Σταματόπουλο, για τη βοήθεια, την εμπιστοσύνη και την στήριξή τους.

Υπάρχουν κάποιες άλλες προβολές, προγραμματισμένες ή και μη, για το «Lily girl»;

Εκτός από το Animasyros, “Το Κορίτσι με τα Κρίνα” θα προβληθεί και σε άλλα φεστιβάλ παγκόσμιας απήχησης, όπως στο TAF Θεσσαλονίκης, στις 12 Οκτωβρίου, καθώς και στο II Animafilm στο Μπακού(Aζερμπαιτζάν) και στο Cinanima στο Εσπίνιο (Πορτογαλία), ένα από τα μεγαλύτερα και παλαιότερα φεστιβάλ του κόσμου. Σκοπός μου είναι η ταινία να προβληθεί κυρίως στο εξωτερικό, αποσκοπώντας στην ενημέρωση του παγκόσμιου κοινού, σχετικά με τον ελληνικό, και ειδικότερα, τον ποντιακό πολιτισμό. Πιστεύω ότι ο αγώνας για την αναγνώριση του ποντιακού ζητήματος, πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από την ενημέρωση της διεθνούς κοινότητας σχετικά με το ποιοι είναι οι Πόντιοι. Στη συνέχεια οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να ψάξουν και την σκοτεινή πλευρά που κρύβεται πίσω από την ιστορία του φιλμ.

Ποιο θα ήταν το ιδανικό μήνυμα που θα επιθυμούσες να περάσει στους θεατές μέσα από το «Lily girl»;

Ο στόχος που θέλω να επιτευχθεί με την ταινία είναι ότι κάθε δραματική πτυχή της ανθρώπινης ιστορίας, αφορά σε όλους μας. Η ανθρωπότητα οφείλει να γνωρίζει την ιστορία της για να μην την επαναλαμβάνει. Πολλοί Έλληνες, όπως κι εγώ, κάνουμε τον δικό μας προσωπικό αγώνα για την αναγνώριση της γενοκτονίας. Και σε αυτόν τον αγώνα η τέχνη είναι πάντα δυνατός σύμμαχος.