Παραδοσιακό τραγούδι και χορός της Μακεδονίας, από την περιοχή της Δράμας και πιο συγκεκριμένα από το χωριό “Μοναστηράκι” (παλιό Δράνοβο). Ο χορός χορεύεται σ’όλες τις περιστάσεις, καθώς και στο δρώμενο των “Αράπηδων”, έθιμο του Δωδεκαημέρου στο Μοναστηράκι. Παλιότερα το χορό χόρευαν μόνο κοπέλες στ’αλώνια και στις αυλές των σπιτιών με τη συνοδεία του τραγουδιού απ’το οποίο πήρε και τ’όνομά του. Το τραγουδι αυτό εισήχθη στην ντόπια μουσική παράδοση της Δράμας από όταν οι Θρακιώτες πρόσφυγες έφτασαν σε αυτήν την περιοχή. Με άλλα λόγια, πρόκειται για Θρακιώτικο τραγούδι το οποίο οι ντόπιοι μη μπορώντας να το ερμηνεύσουν ακριβώς όπως οι πρόσφυγες, το προσάρμοσαν στους ντόπιους ρυθμούς και παραδόσεις (σε επτάσημο ρυθμό). Οι εικόνες παρουσιάζουν τα τρανά έθιμα του Δωδεκαημέρου στη Δράμα, καρναβάλια που έχουν εμφανώς ρίζες σε εποχές αρχέγονες.
Περιλαμβάνεται στον δίσκο: “Μουσικοί Θησαυροί της Δράμας”.
Τραγουδούν οι ντόπιες Μοναστηρακιώτισσες: Παπουτσή Σουλτάνα, Τερζή Μαρία, Κουσίνα Μαρία, Σολάκη Μαρία, Άντζα Σούλα
Στίχοι
Στης Μαντζουράνας τον ανθό πλάγιασα ν’αποκοιμηθώ
λίγο ύπνο για να πάρω, στην αγάπη μου να πάω.
Όνειρο είδα στον ύπνο μου, παντρεύεται η αγάπη μου
πάει και παίρνει τον εχθρό μου, για το πείσμα το δικό μου.
Με κάλεσαν και στη χαρά, να είναι η αγάπη μου καλά
για να πάω να στεφανώσω, δυο χεράκια να σταυρώσω.
Έπλεξα στεφάνι όλο το πρωί, να ζει η αγάπη μου να το φορεί
και λαμπάδα από ασήμι, κάνε μου ελεημοσύνη.
Πηγές:
www.youtube.com/channel/UCZCGcEnjiNuOnoSEHv1Vo3g
www.kepaam.gr