Κλείσιμο Χάρτη 

  Χάρτης/Αναζήτηση Συλλόγων 

Ρεπορτάζ για την θεατροχορευτική παράσταση «Το Ημερολόγιο» – Συνέντευξη με τους συντελεστές

Έχετε κάποια απορία ή παρατήρηση για το παρόν περιεχόμενο; Θα χαρούμε να σας ακούσουμε!

Εκεί ήμασταν, στην παράσταση «Το Ημερολόγιο» που ανέβηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης στις 7, 8 και 9 Μαΐου. Βρεθήκαμε στα παρασκήνια, συναντήσαμε κάποιους από τους συντελεστές και παρακάτω θα δείτε αναλυτικό ρεπορτάζ και φωτογραφίες. Τέλος, με αφορμή την προτροπή που λάβαμε από το πρόγραμμα της παράστασης να ξεκινήσουμε να γράφουμε κι εμείς το δικό μας ημερολόγιο, είπαμε κάπως έτσι να γράψουμε τα όσα αποκομίσαμε από αυτή.

Μιλώντας με τα κορίτσια του Folklore ensemble “Djido” Bogatic από την Σερβία

How was the experience of your participation in this play? What are your feelings now that it’s over? Have you ever been a part of anything similar to that before?

We haven’t been a part of an event like this before. We feel really excited and happy that we did it and that we came here in Greece. For most of the 4 of us this was the first time that we visited your country. We met some wonderful people. We liked everyone’s hospitality- the woman that put us up in her house, the entire play’s cast; all of them were really nice and so friendly. They were always hugging and kissing us. It was a great feeling; we have no words to describe our experience.

Πώς ήταν η εμπειρία σας από την συμμετοχή σας σε αυτό το έργο; Ποια τα συναισθήματα σας τώρα που τελείωσε; Έχετε συμμετάσχει σε κάτι αντίστοιχο στο παρελθόν;

Δεν έχουμε ξανασυμμετάσχει σε κάποιο αντίστοιχο event. Είμαστε ενθουσιασμένες και χαρούμενες που το κάναμε και ήρθαμε στην Ελλάδα. Για τις περισσότερες από εμάς ήταν η πρώτη φορά που επισκεφθήκαμε την χώρα σας. Γνωρίσαμε υπέροχους ανθρώπους, μας άρεσε η φιλοξενία όλων, από την γυναίκα που μείναμε στο σπίτι της, μέχρι όλη την ομάδα του έργου όλοι ήταν πολύ καλοί και φιλικοί. Συνεχώς μας αγκάλιαζαν και μας φιλούσαν. Ήταν υπέροχο συναίσθημα, δεν υπάρχουν λόγια να περιγράψουμε την εμπειρία μας.

Tell us a few things about the Folklore ensemble “Djido” Bogatic.

We are four teenagers; Anja Milakovic, Ана Ковић, Mina Mellark and Nina Dragicevic and we have been singing Serbian traditional music for the last 5 years. Our group is similar to what you call “Folklore ensemble” here in Greece. Apart from singing, we also dance and it’s something that we love and that we’ll continue to do.

Πείτε μας μερικά λόγια για το Folklore ensemble “Djido” Bogatic.

Είμαστε 4 έφηβες, οι Anja Milakovic, Ана Ковић, Mina Mellark and Nina Dragicevic και τραγουδάμε παραδοσιακή σέρβικη μουσική τα τελευταία 5 χρόνια. Το γκρουπ μας είναι κάτι αντίστοιχο με το δικό σας “Παραδοσιακό/Πολυφωνικό σύνολο”. Εκτός από το να τραγουδάμε, χορεύουμε επίσης παραδοσιακά και είναι κάτι που αγαπάμε και θα συνεχίσουμε να κάνουμε.

By being a part of this play, you listened to Greek traditional music. Did you enjoy that kind of music?

The answer is in the following video.

Συμμετέχοντας στην παράσταση αυτή, ακούσατε πολλά παραδοσιακά τραγούδια από διάφορες περιοχές μας. Σας άρεσε αυτού του είδους η μουσική;

Η απάντηση, στο βίντεο που ακολουθεί.

Do you think that a play like this can be performed in your country? Would Serbians be interested in watching it?

Of course! Serbians will enjoy it as much as we did. They like Greek music and this play would be something really interesting for them. We hope they’ll have the chance to watch it and we’ll be glad to participate in that too.

Πιστεύετε ότι ένα τέτοιο έργο μπορεί να παρουσιαστεί στην χώρα σας; Θα ενδιαφερόταν το σέρβικο κοινό να το παρακολουθήσει;

Φυσικά, οι Σέρβοι θα το απολάμβαναν όσο κι εμείς. Τους αρέσει η ελληνική μουσική και αυτό το έργο θα ήταν κάτι πολύ ενδιαφέρον γι’αυτούς. Ελπίζουμε να έχουν την ευκαιρία να το παρακολουθήσουν και θα χαρούμε να ξανασυμμετέχουμε σε αυτό.

Μιλώντας με την Ντορέττα Παναγοπούλου, πρωταγωνίστρια – τραγουδίστρια της παράστασης

Έχετε συνεργαστεί αρκετές φορές με την Ε.Λ.ΕΤ.Ε.Π. που ανέβασε “Το Ημερολόγιο”. Πώς σας φάνηκε η φετινή συνεργασία και τι ξεχωρίσατε;

Κάθε χρονιά που συνεργαζόμαστε με την Ε.Λ.ΕΤ.Ε.Π. και με τον Γιώργο το Λιάρο, μας περιμένει και μία έκπληξη και κάθε φορά λέμε ότι η επόμενη παράσταση θα είναι πολύ δύσκολο γιατί θα συγκριθεί με την προηγούμενη, αλλά κάθε φορά μας εκπλήσσει. Αυτό που με εντυπωσιάζει κάθε φορά είναι η λεπτομέρεια, το ότι είναι όλα προσεγμένα ενδυματολογικά, μουσικά, ως προς τα σκηνικά, τα πάντα στην παραμικρή τους λεπτομέρεια. Είναι πολύ φρέσκια ιδέα να συνδέεις το παρελθόν με το παρόν και εν δυνάμει με το μέλλον και ο Γιώργος το κάνει με τεράστια επιτυχία αυτό. Κάθε φορά εντωμεταξύ λέω “Αυτή είναι η παράσταση της ζωής μου” και τελικά διαψεύδομαι, νομίζω ότι όσο συνεργαζόμαστε αυτό θα λέω.

Εάν γράφατε ένα Ημερολόγιο για το μέχρι τώρα ταξίδι σας στην παράσταση “Ημερολόγιο”, με ποια φράση θα το κλείνατε;

Με το σλόγκαν της παράστασης “Το σήμερα ξεφυλλίζει το κρυμμένο χθες”, αυτό ακριβώς είναι η παράσταση.

Σαν πρωταγωνίστρια, πώς βιώσατε όλη αυτήν την εμπειρία; Από το χθες στο σήμερα, από το Ημερολόγιο/laptop στην σκηνή; Τι συναισθήματα σας προκάλεσε;

Έντονη συγκίνηση και νομίζω αυτό ήταν έκδηλο. Γιατί δεν παύω κι εγώ να έχω πολλές αναμνήσεις και από το χωριό μου και από την γιαγιά μου αντίστοιχα, από μουσικές, από μέρη που έχω υπάρξει και έχω τραγουδήσει εκεί, ακόμη κι από κομμάτια που έχω μελετήσει κατά καιρούς για να παρουσιάσω σε μια απλή παράσταση ή σ’ένα γλέντι που όμως εδώ, τα βλέπω σε μία τελείως άλλη διάσταση, σε μία τελείως άλλη έκφανση, τα βλέπω να ζωντανεύουν. Οπότε μόνο συγκίνηση. Παρατήρησα όμως ότι κι όλοι οι θεατές συγκινήθηκαν και ένιωσαν δέος. Σε πολλά σημεία μάλιστα δεν ήταν σίγουροι αν έπρεπε να χειροκροτήσουν γιατί μπορεί να διέκοπταν κάτι που διαδραματίζοταν μπροστά τους.

Ποιο σημείο της παράστασης σας άγγιξε περισσότερο;

Νομίζω αυτό έχει να κάνει περισσότερο με την ηλικία. Δηλαδή, σίγουρα άνθρωποι άνω των 45 χρονών έχουν πολύ περισσότερα αντίστοιχα βιώματα και ειδικά όσοι έχουν κρατήσει επαφή με τις ρίζες τους. Για παράδειγμα, ο πατέρας μου συγκινήθηκε ιδιαίτερα στην σκηνή του γάμου γιατί θυμάται τον εαυτό του σε αντίστοιχες εμπειρίες με αρραβωνιάσματα, γλέντια κτλ. Εγώ πάλι συνδέομαι περισσότερο με την σκηνή του νανουρίσματος, με την προσευχή.

Μιλώντας με τον Γιάννη Παυλόπουλο, μουσικό-δεξιοτέχνη στο βιολί

Οι εντύπωσεις σας από την παράσταση. Τι ξεχωρίσατε από αυτήν;

Βασικά η παράσταση αυτή είναι προκλητική, γιατί είχαμε να κάνουμε πολλά και διάφορα πράγματα, εξαντλητική γιατί όλοι όσοι συμμετείχαν σε αυτήν είχαν να κάνουν πράγματα, είχε πολλές λεπτομέρειες που όμως κάθε μία είναι ξεχωριστή, γενικά όμως ήταν μία πολύ ωραία εμπειρία η οποία σίγουρα δημιούργησε προβληματισμό στον κόσμο.

Τα τελευταία χρόνια έχετε μια σταθερή συνεργασία με την Ε.Λ.ΕΤ.Ε.Π. Τι σας έχει οδηγήσει σε αυτό;

Το γεγονός ότι είναι προκλητική, είναι δημιουργική και νομίζω ότι οδηγεί τα πράγματα στο παραδοσιακό θέαμα σε μία πιο σύνθετη διάσταση από την απλή και την στυγνή. Όχι ότι αυτή δεν χρειάζεται, όλα χρειάζονται, και το απλό και το σύνθετο, και το στυγνό και το ποικιλόμορφο, αλλά νομίζω ότι η Ε.Λ.ΕΤ.Ε.Π. ανοίγει έναν καινούργιο δρόμο, ο οποίος κινείται προς μία σωστή κατεύθυνση.

Συγκίνησε, έφερε στην επιφάνεια αναμνήσεις και εν τέλει προβλημάτισε η παράσταση αυτή από τα σχόλια που ακούσαμε. Εσάς; Σας προβλημάτισε;

Αρχικά, με προβλημάτισε στο σημείο του τι είναι αυτό που θα κάνει ο Γιώργος ο Λιάρος μετά. Δευτερευόντως, στο σημείο του ότι είναι ένα έργο που το δίνεις στους θεατές και πρέπει να τους πιάσεις απ’το χέρι και να τους ταξιδέψεις, κι αυτό το κάνεις ανά 5λεπτο και σε διαφορετικό χώρο, χρόνο και τόπο. Αλλά το γεγονός είναι ότι στους παλαιότερους έφερε θύμησες, στους νεότερους έφερε εικόνες του πώς ήταν το παλιότερο.

Γράφετε ή σκέφτεστε να ξεκινήσετε να γράφετε ένα Ημερολόγιο μετά από αυτήν την παράσταση; Έχετε ανακαλύψει κι εσείς, όπως και η πρωταγωνίστρια, κάποιο πολύτιμο ημερολόγιο προγόνων σας;

Το τελευταίο τύπου ημερολόγιο που βρήκα πρόσφατα σπίτι μου, ήταν ένα λεύκωμα μιας συμμαθήτριας μου στην 5η Δημοτικού. Όχι δεν έχω κάποιο δικό μου δυστυχώς. Θα ήταν βέβαια μια ωραία ιδέα την οποία είχα αλλά δεν την πραγματοποίησα, να γράψω ένα ημερολόγιο από την ημέρα που ξεκινήσαμε τις πρόβες για την παράσταση. Δεν προλαβαίναμε γιατί τρέχαμε, αλλά νομίζω ότι τα θυμόμαστε όλα και μπορούμε να τα καταγράψουμε.

Και με ποια φράση θα το κλείνατε;

Προκλητικά δημιουργικό.

Μιλώντας με τον Βασίλη Γραμματικό, μουσικό-δεξιοτέχνη στην γκάιντα

Ποια είναι τα συναισθήματά σας μετά την παράσταση;

Στεναχώρια που τελείωσε, παρόλο που υπήρξε μία κούραση, η οποία κάθε φορά που βγαίναμε επί σκηνής εξαφανιζόταν και αυτομάτως υπήρχε μια διάθεση χαράς, ευθυμίας. Ήταν μια μοναδική εμπειρία που κράτησε 3 ημέρες για συνολικά 4 φορές και χαίρομαι που αποτέλεσα μέρος της.

Βλέποντας αρχικά το σενάριο τι σκέφτηκες; Τι ένιωσες;

Έβαλα τον εαυτό μου στην θέση της πρωταγωνίστριας, αν δηλαδή ανακάλυπτα ένα αντίστοιχο ημερολόγιο, σίγουρα θα υπήρχε μεγάλη συγκίνηση. Παίζοντας σε μία τέτοια παράσταση, μόνο και μόνο σκεπτόμενος ότι αυτό που κάνουμε διαδραματίζεται το 1960 και στην θέση που βρίσκομαι εγώ θα μπορούσε αντίστοιχα να βρίσκεται ο παππούς μου σε ένα καφενείο να παίζει γκάιντα, αυτό και μόνο με ανατριχιάζει.

Τέτοιου είδους παραστάσεις θα μπορούσαν να προσελκύσουν νέο κόσμο που δεν ασχολείται με την ελληνική παράδοση;

Ναι, γιατί δεν χρησιμοποιεί μόνο στοιχεία καθαρά παραδοσιακά. Όλες οι παραστάσεις της Ε.Λ.ΕΤ.Ε.Π. έχουν μία νότα μη παραδοσιακή, όπως τώρα το “Ημερολόγιο” και πιο παλιά το “Όχι παίζουμε”. Προσωπικά, βρίσκομαι σε μία ηλικία κάτω των 30 χρόνων και αυτό που βλέπω κάθε φορά σε παραστάσεις της Ε.Λ.ΕΤ.Ε.Π. πραγματικά δεν πιστεύω ότι γίνεται στ’αλήθεια.

Μιλώντας με τον Θωμά Κούτρα, χορευτή της Ε.Λ.ΕΤ.Ε.Π

Untitled-2

Και τώρα που έφτασε στο τέλος του, ποια τα συναισθήματα από την συμμετοχή σας στο «Ημερολόγιο»;

Από αυτή τη συμμετοχή νιώθω πραγματικά γεμάτος από συναισθήματα. Το ταξίδι αυτό ξεκίνησε πολύ ωραία και τελειώνει πολύ συγκινητικά. Άρα αυτό οδηγεί κι εμάς που συμμετείχαμε είτε επί σκηνής είτε στα παρασκήνια στο να έχουμε δεχτεί ένα άγγιγμα στην ψυχή μας. Όλο αυτό δεν μπορεί να είναι κάτι λιγότερο από το τέλειο.

Σας είδαμε σε πολλά και διαφορετικών περιοχών γλέντια .. επί σκηνής! Πόσο εύκολο είναι αυτό και μάλιστα να το βιώνει και να το αποδίδει ο χορευτής σαν ντόπιος κάθε φορά;

Είναι τόσο εύκολο όσο και δύσκολο ταυτόχρονα. Αυτό προϋποθέτει πολλά πράγματα, καταρχάς να χορεύεις με την ψυχή σου, να έχεις μπει μέσα στο πετσί του ρόλου που έχεις αναλάβει επί σκηνής και τέλος να έχεις βοηθηθεί και από συμμετοχές σου σε γλέντια με ντόπιους. Αυτό είναι ένα στοιχείο που για εμένα προσωπικά παίζει το ρόλο του. Όταν έχεις συναναστραφεί με ανθρώπους της κάθε περιοχής και τους έχεις δει πώς εκφράζονται την ώρα που γλεντάνε, αυτό αυτόματα βοηθάει και εσένα.

Τι ξεχωρίσατε από αυτήν την παράσταση; Ποιο σημείο της αγαπήσατε περισσότερο;

Χωρίς να θέλω να δώσω μία διπλωματική απάντηση, σε όλα της τα σημεία αυτή η παράσταση έχει κάτι να σου δώσει και είναι δύσκολο να ξεχωρίσω κάτι γιατί η κάθε σκηνή έχει πολύ δυνατές στιγμές και είναι για εμάς ένα παραμύθι στο οποίο ζήσαμε. Αυτό το οποίο μου άρεσε στην παράσταση αυτή, είναι ότι λειτουργήσαμε λαμβάνοντας υπόψιν μας ότι δεν υπήρχε κοινό που να μας παρακολουθεί και αυτό για όσους από έμας υπηρετούμε κάποια χρόνια τον παραδοσιακό χορό και έχουμε χορέψει αρκετές φορές, είναι πρωτόγνωρο. Προσωπικά, πρώτη φορά κλήθηκα να λειτουργήσω έτσι, σα να μην υπάρχει κάποιος από κάτω να με βλέπει, σα να είμαι δηλαδή με την παρέα μου σε ένα γλέντι είτε γάμου, είτε μετά τον Εσπερινό σε ένα γλέντι στα Φλαμπούρια, είτε οποιοδήποτε άλλο κομμάτι της παράστασης αυτής. Αυτό μου άρεσε πάρα πολύ, χωρίς να θέλω να το ξεχωρίσω από τα υπόλοιπα.

Τι είναι προτιμότερο από την σκοπιά του χορευτή, μία απλή παρουσίαση χορών ή όλη αυτή η διαδραστική εμπειρία στην οποία οι χορευτές συμμετέχουν πιο ενεργά και όχι απλώς χορευτικά;

Το καθένα από τα δύο έχει το γούστο του, την γοητεία του και την πρόκλησή του. Στο μεν ένα πρέπει να λειτουργείς με συγκεκριμένο τρόπο ώστε να βγει το επιθυμητό αποτέλεσμα σαν χορευτής, στο δε δεύτερο έχεις κι άλλους ρόλους που μέσα από αυτή τη διαδικασία του διαδραστικού, απελευθερώνονται από μέσα σου κι άλλες πτυχές του εαυτού σου οι οποίες βγαίνουν, εκτός από τη χορευτική δραστηριότητα, επί σκηνής. Νομίζω ότι προσωπικά τώρα πια που ψάχνω το κάτι παραπάνω, το διαδραστικό με αγγίζει λίγο περισσότερο.

Μιλώντας με κάποιες από τις μικρές πρωταγωνίστριες της παράστασης, τη Βάλια, τη Βίκυ, την Ειρήνη, την Κάλλι, την Κλέλια και τη Νεφέλη

Σας άρεσε που συμμετείχατε σε αυτό το έργο; Μέσα σ’ένα θέατρο, με πολύ κόσμο από κάτω;

Μας άρεσε πάρα πολύ και θα θέλαμε να το ξανακάνουμε και θέλουμε να πούμε ένα μεγάλο ευχαριστώ στον κύριο Γιώργο που μας έβαλε να συμμετέχουμε σε μία τέτοια παράσταση. Ήταν μια πολύ όμορφη εμπειρία που δεν θα ξεχάσουμε και ελπίζουμε να ξαναζήσουμε κάποια στιγμή στο μέλλον. Μας αρέσει ο παραδοσιακός χορός και κάθε χρόνο όλο και κάτι παραπάνω έχει να μας δώσει.

Τι σας άρεσε περισσότερο;

Οι πρόβες, γιατί ήμασταν όλοι αγαπημένοι παρόλο που υπήρχε αυτό το άγχος για την προετοιμασία. Κι ο κ.Λιάρος κι οι υπόλοιποι ήταν πάντα με ένα χαμόγελο και υπήρχε ευχάριστη ατμόσφαιρα. Κι αν καμιά φορά μας φώναζε δεν πειράζει γιατί γίνεται για να μάθουμε. Μας άρεσε επίσης που δεν συμμετείχαμε μόνο σε ένα κομμάτι της παράστασης αλλά σε πάρα πολλά. Γενικά ήμασταν όλοι πολύ συγκεντρωμένοι και συμμετείχαμε όλοι με σκοπό να φανεί ένα ωραίο αποτέλεσμα. Βασιζόμαστε και σε αυτά που μας έλεγαν οι δασκάλοι μας αλλά κυρίως στον εαυτό μας.

Αγαπημένο μου Ημερολόγιο,

αυτή η παράσταση ήταν μία τρανή απόδειξη του λόγου για τον οποίο πριν από 5 χρόνια αποφάσισα να συμμετέχω κι εγώ στην ομάδα του Τόποι & Τρόποι. Και τι θέλω να πω με αυτό; Απλά ότι είναι όμορφο να συναντάς ανθρώπους που πρώτον και κύριον σέβονται την ελληνική παράδοση, την μελετούν κι έχουν την εμπειρία με γνώμονα τα δύο παραπάνω, ν’αποδώσουν στην σκηνή στοιχεία της με μία φρέσκια, λιγάκι πιο μοντέρνα ματιά. Μια κοινή ιδεολογία με τη δική μας δηλαδή κι αυτού που επιθυμούμε να κάνουμε μέσα από αυτήν την ιστοσελίδα.
Δεν ξέρω αλήθεια από πού να σου πρωτοξεκινήσω! Είναι μεγάλος ο ενθουσιασμός μου όπως θα διαπιστώσεις και γι΄αυτό άλλωστε χρειάστηκε να την παρακολουθήσω 2 φορές, γιατί σίγουρα η μία δεν ήταν αρκετή. Ήθελα να ξαναζήσω όλο αυτό το παραδοσιακό ταξίδι που με μάγεψε και μου έφερε σκέψεις και εμπειρίες στην επιφάνεια που ομολογώ πώς λόγω ρουτίνας και καθημερινότητας, είχα αφήσει στην άκρη του μυαλού μου.

Imerologio-parastasi-eletep-idrima-mixalis-kakogiannis-5

Μου θύμησε, που λες, ότι πριν μερικά χρόνια βρήκα ένα πολύτιμο κουτί στο σπίτι των παππούδων μου στο χωριό μου στην Χίο, το οποίο περιείχε φωτογραφίες, πιστοποιητικά και σημειωματάρια του παππού και της γιαγιάς μου. Κι αυτό είναι κάτι που δεν έχω πει ποτέ σε κανέναν. Καταλαβαίνεις λοιπόν πόσο ταυτίστηκα με την πρωταγωνιστριά της παράστασης.
Ταξιδέψαμε από το Κεράσοβο, στην Κύθνο, την Πάρο, τη Δράμα, την Κρήτη, την Τεγέα, συμμετείχαμε ‘νοητά’ κι εμείς στα γλέντια επί σκηνής, θυμηθήκαμε, συγκινηθήκαμε κι όλο αυτό σε βαθμό που μόλις τελείωσε δεν νιώσαμε ότι ήμασταν καθηλωμένοι στις θέσεις μας για πάνω από 2 ώρες. Αυτά που μπορώ να επισημάνω ήταν σίγουρα οι λεπτομέρειες, η κάθε μία τόσο ξεχωριστή που ολοκλήρωνε την εικόνα κάθε ενότητας, κάθε γλεντιού, κάθε σκηνής. Εκείνα, δε, τα χαμόγελα των χορευτών και των μουσικών, που δεν έφευγαν στιγμή από τα πρόσωπά τους σε κάθε σκηνή, κι ας διαδραματιζόταν κάθε ενότητα και σε διαφορετικό τόπο, κι ας έπρεπε σε κάθε μία από αυτές να υποκριθούν έναν άλλον “ντόπιο”. Το ζούσαν, το απολάμβαναν κι αυτό φαινόταν. 
Αχ ημερολόγιο μου, λέω να σταματήσω κάπου εδώ κι αυτό γιατί νομίζω ότι συνεχίζοντας πολύ φοβάμαι ότι θ’αφήσω πολλά έξω και δεν το θέλω. Κλείνω με το συναίσθημα που μου έμεινε πιο έντονο μετά το πέρας των παραστάσεων: ας σκαλίσουμε το παρελθόν μας, τον τόπο μας, ας γνωρίσουμε τις ρίζες μας κι ας έρθουμε κοντά σε αυτές. Είναι η βάση μας, η αρχή των πάντων, ας τις αναζητήσουμε ..
Για το Τόποι και Τρόποι

Ρεπορτάζ: Βλέσσα Θεοδώρα (Facebook), Πατρίκη Φλώρα, Θεολόγου Άννα (Facebook)
Φωτογραφίες: Βενιζέλος Σωτήρης
Σημείωμα: Θεολόγου Άννα

Ακολουθεί photo gallery

Σχόλια Χρηστών

x

Δείτε Επίσης

Ο Νίκος Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού στο Τόποι & Τρόποι

O Νίκος Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού παρέα με τον Πάνο Βέργο, μας έπαιξαν live για το κοινό του Τόποι & Τρόποι! Δείτε τη συνέντευξη και το αντίστοιχο απόσπασμα.