Η αγροτοκτηνοτροφική ζωή ήταν δύσκολο σε συνδυασμό με τις πρωτόγονες συνθήκες και οι ευκαιρίες για ξεκούραση και ψυχαγωγία στο ορεινό χωριό της Κωμιακής ήταν μόνο οι μεγάλες σκόλες, τότε που άφηναν τα χωράφια, τη βοσκιά, τ’ ακρωτήρια και τις άλλες εξοχές για να βρεθούν όλοι στο χωριό.

Μοναδική ψυχαγωγία ήταν τα «γλέδια» στα καφενεία, τις πλάτσες και τα δώματα. Ο Κωμιακίτης χορευτής είναι μερακλής, αυτοσχεδιάζει, δημιουργεί πάνω στο χορό.

Στην Κωμιακή υπήρχαν κατά καιρούς αρκετές πλάτσες (μικρές πλατείες), με τα πεζούλια τους, στρωμένες με μαρμάρινες πλάκες, ασπρισμένες και καθαρές. Μπροστά σε κάθε πλάτσα υπήρχε κι’ ένα καφενείο. Μερικές απ’ αυτές σώζονται και σήμερα έστω κι αν δεν χρησιμοποιούνται. Είναι η πλάτσα του Μιχαλουδομιχάλη στο επάνω μέρος του χωριού, η πλάτσα τσ’ Ελένης (Μποϊατζιδολένης) κοντά στην πλατεία των Ρόδινων, η πλάτσα του Λιαούρη μπροστά στη Θεοσκέπαστη που λειτουργεί ως σήμερα και του Ματζάκου η πλάτσα λίγο πιο πέρα απ’ τη Θεοσκέπαστη. Στα δώματα γλεντούσαν συνήθως τις αποκριές και την ημέρα του Πάσχα.

Μεγάλα γλέντια επίσης γίνονταν στα διάφορα πανηγύρια σε εξωκκλήσια όπου οι καφετζήδες μετέφεραν εκεί στις αυλές και τα κελιά των εκκλησιών τα καφενεία τους φορτωμένα σε μουλάρια και γαϊδούρια, μοιράζονταν μεταξύ τους το χορό και έβαζαν βιολιά. Τέτοια πανηγύρια ήταν του Αγίου Κωνσταντίνου, της Αγιας, του Αη Γιάννη, της Φανερωμένης.