Το Σχολάρι βρίσκεται στο κέντρο μιας εύφορης πεδιάδας, στο χρώμα του ήλιου το καλοκαίρι, από τα σταροχώραφα που φθάνουν όσο μπορεί να δεί το μάτι. Κι εκεί, στις δύο άκρες της πεδιάδας, είναι το γαλάζιο των λιμνών. Από τη μία πλευρά η Κορώνεια, από την άλλη η Βόλβη. Βρισκόμαστε στο κομμάτι της γης που δημιουργήθηκε χιλιάδες χρόνια πριν από σήμερα, από το χωρισμό των λιμνών, όπως θεωρούν ορισμένοι επιστήμονες.

Αρχαιολογικές ανασκαφές, στην Τούμπα Λουκά, έφεραν στο φως προϊστορικούς οικισμούς της Νεολιθικής εποχής και το αποδεικνείουν. Το Σχολάρι μετά τις ανταλλαγές πληθυσμών κατοικήθηκε από πρόσφυγες της Ανατολικής Θράκης. Προσφυγιά και αγώνας για επιβίωση και εδώ. Δύσκολα χρόνια που όμως ο Θέός έδωσε και πέρασαν με την ευλογία των καρπών αυτής της γης. Το στάρι, το καλαμπόκι, το ψωμί και το ψάρι που κάποτε..υπήρχε και σήμερα χάθηκε, μαζί με ένα τεράστιας σημασίας οικοσύστημα και μια λίμνη που ήταν το στολίδι του τόπου εκείνου.

Στον τόπο αυτόν η παράδοση έρχεται και συναντάει το σήμερα, με έναν ευλαβικό τρόπο που σε καθηλώνει. Οι άνθρωποι του χορεύουν και το ζουν με την ψυχή τους αυτό. Ή αν προτιμάτε καλύτερα, ζουν για να χορεύουν. Παντού. Έδωσαν στον Πολιτιστικό τους Σύλλογο, όνομα βγαλμένο από την ίδια την γη τους και τα σύμβολα της. ”Ο ΠΛΑΤΑΝΟΣ”.

Κουβαλούν πάνω τους, την παράδοση, την μνήμη και την ίδια την.. γη τους. Αυτήν που τους έθρεψε πρόσφυγες και αυτήν που καλούνται να διαφυλάξουν στο μέλλον, για να μην ξαναγίνουν.. Πρόσφυγες!