Ο Σύλλογος πρωτοιδρύθηκε το 1922 όπως προκύπτει από τα συνημμένα αποδεικτικά στοιχεία.(πιστοποιητικό – βεβαίωση) Στη διάρκεια της Γερμανοβουλγαρικής κατοχής ο ζωντανός αυτός σύλλογος διαλύεται και τα αρχεία του καταστρέφονται.

Οι ξεριζωμένοι από την γενέθλια τους γη Θρακιώτες που έφεραν μαζί τους την πίκρα και τον πόνο του ξεριζωμού, τον πολύτιμο, τον πλουσιότατο και ανεξάντλητο θησαυρό των εθίμων και των λαϊκών τους παραδόσεων, καθώς η αγάπη και το μεράκι των προσφύγων πρώτης γενιάς, που ζούσαν με το όνειρο της επιστροφής, ένα όνειρο που όσο ο καιρός περνούσε δεν γινότανε πραγματικότητα, τους οδήγησε στο να ιδρύσουν και πάλι ένα σύλλογο που θα μπορούσε να τους συγκεντρώνει και να τους ενθαρρύνει ώστε να διατηρούν άσβεστη τη φλόγα της νοσταλγίας για τις αδικοχαμένες αλησμόνητες πατρίδες.

Έτσι το 1975 η επανασύσταση του συλλόγου παίρνει σιγά-σιγά σάρκα και οστά και το όραμα γίνεται πραγματικότητα, χάρις στην πρωτοβουλία μιας ομάδας Θρακιωτών της πόλης και της ευρύτερης περιοχής. Η ΘΡΑΚΙΚΗ ΕΣΤΙΑ Ν.ΣΕΡΡΩΝ είναι σύλλογος μη κερδοσκοπικός και τα έσοδα της είναι οι ετήσιες συνδρομές των μελών της, τα οποιαδήποτε έσοδα από τον ετήσιο χορό καθώς και από χορηγίες ιδιωτών και Δημοσίου.

Μέχρι σήμερα ο Σύλλογός μας, έχει να παρουσιάσει μία πολυποίκιλη δράση αλλά και μια δυναμική που τον κατατάσσουν στην κορυφή του πολιτιστικού γίγνεσθαι της πόλης μας, του Νομού αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Όλα αυτά τα χρόνια της διαδρομής του, κατάφερε να διατηρήσει και να μεταδώσει στις επερχόμενες γενιές, τις αξίες και τα ήθη του Θρακικού Ελληνισμού και να καταστεί ο κυριότερος μηχανισμός καταστολής της λήθης.

Χορευτικές ομάδες, χορωδίες, βιβλιοθήκη, ιματιοθήκη, φωτογραφικό υλικό, διαρκής έκθεση κειμηλίων, τράπεζα αίματος ολοκληρώνουν την εικόνα της ΘΡΑΚΙΚΗΣ ΕΣΤΙΑΣ Ν.ΣΕΡΡΩΝ. Αναβιώσεις και αναπαραστάσεις εθίμων, και πλήθος άλλων εκδηλώσεων δίνουν την δυνατότητα αλλά και την χαρά στους ελάχιστους εναπομείναντες πρόσφυγες πρώτης γενιάς να αισθάνονται ακόμη σαν λαός προαιώνιος κατοικητής του τόπου που ήταν η πηγή της μουσικής, της μάθησης, της θρησκείας, της φιλοξενίας και της προσφοράς αλλά και στους νέους το κουράγιο για να συνεχίσουν.