Το θαύμα της Ανάστασης του Λαζάρου γιορτάζεται σε όλη την ελληνική επικράτεια με ιδιαίτερα έθιμα. Στον Ασπρόπυργο, μέσα από διηγήσεις γυναικών που τα είχαν τραγουδήσει ( γεννημένες από το 1901 μέχρι το 1920), τα οποία, μάλιστα, τα έλεγαν στα αρβανίτικα, «ήρθαν στα χέρια μου» τα τοπικά κάλαντα της ανάστασης του Λαζάρου. Έφτιαχναν μια κούκλα, ομοίωμα του Λάζαρου, και γύριζαν στο χωριό, από γειτονιά σε γειτονιά, ενώ το φιλοδώρημά τους ήταν πάντα αυγά. Εύλογα συμπεραίνουμε τον λόγο! Η μελωδία ήταν η ίδια με αυτή του τοπικού αποκριάτικου χορού.
«Σήκω εσύ νέα νύφη
δώσε στον Λάζαρο ένα αυγό
γιατί σκοτείνιασε κι έχει πολύ δρόμο για να πάει στον Μοριά….»
Ερευνώντας την ευρύτερη περιοχή της Αττικής, βρήκα αρκετές ομοιότητες στους στίχους, τους σχετικούς με τα κάλαντα. Αναρωτήθηκα όμως για ποιο λόγο στα Ασπροπυργιώτικα κάλαντα, μέσα στο κείμενο, υπήρχε το μοιρολόι της Παναγιάς (της μεγάλης Παρασκευής) το οποίο δεν το συνάντησα σε κανένα άλλο χωριό της Αττικής, τουλάχιστον σε όσα ερεύνησα.
«Από εκεί μακριά έρχεται μια αντάρα (βοή)
η Παναγία που κλαίει
που κλαίει , που οδύρεται
γιατί της σταύρωσαν το παιδί…»
Κατά την ταπεινή μου άποψη, το μοιρολόι της Παναγίας προϋπήρχε, και με τα χρόνια πέρασε μέσα στο κείμενο των καλάντων.
(οι στίχοι είναι σε ελεύθερη απόδοση στα ελληνικά)
Πηγή:
http://ppestrovas.blogspot.gr/
Καταχώρηση Συλλόγου
Τόποι και Τρόποι Πολιτιστικοί Σύλλογοι, Ελληνική Παράδοση, Ήθη και Έθιμα από όλη την Ελλάδα, Ελληνική Πολιτιστική Παράδοση.
