Άξτος είναι ο Αύγουστος στο γλωσσικό ιδίωμα της Σαμοθράκης. Παραμονές του μήνα Αυγούστου, δηλαδή στις 31 Ιουλίου στη Σαμοθράκη, ετοιμάζονταν για το έθιμο του Άξτου. Το έθιμο πραγματοποιούνταν σε κάθε σπίτι ή γειτονιά την ημέρα εκείνη. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ξεκινούσαν να περισυλλέγουν διάφορα χόρτα, ξύλα και κοτσίνια, δηλαδή τσαλιά και σταματούσαν τη διαδικασία πριν βραδιάσει, έτσι ώστε να είναι όλα έτοιμα όταν νυχτώσει.
«Αα πιταχτούμι ντούν Άξτου σήμια», δηλαδή «θα πηδήξουμε τον Αύγουστο σήμερα», έλεγαν εκείνη την ημέρα. Μόλις βραδιάσει, ένας «μπουμπνίζ’» τα κοτσίνια, δηλαδή βάζει φωτιά στα τσαλιά και μ’ αυτή τη διαδικασία ξεκινάει το έθιμο. Ανάβει η φωτιά και ένας- ένας πριν πηδήξει πάνω από την φωτιά λέει: «Άξτη μ΄ καλ’ Άξτη μ’, όπως μι βιήκις άφσιμ’», δηλαδή «Αύγουστε μου καλέ μου Αύγουστε, όπως με βρήκες , άφησέ με», εννοώντας όπως με βρήκες υγιή, έτσι να με αφήσεις υγιή.
Μ’ αυτόν τον τρόπο ήθελαν να εξαγνιστούν και να μπουν καθαροί και υγιείς στην περίοδο του Δεκαπενταύγουστου και στη μεγάλη γιορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, την οποία τιμούν και αγαπούν πολύ.