Δράκεια Πηλίου

Προέλευση τοπωνυμίου

• Οι απόψεις για την προέλευση του ονόματος του χωριού είναι -όπως συνήθως- περισσότερες της μιας.
• Το χωριό πήρε το όνομα αυτό από τον πρώτο του οικιστή που λεγόταν Δράκος.
• Κατά την παράδοση, κάποιο μυθολογικό θηρίο (δράκος) ζούσε στην περιοχή. Μάλιστα, το πρώτο κοινοτικό συμβούλιο αποφάσισε να φέρει η σφραγίδα της Κοινότητας την παράσταση πτερωτού δράκου με κεφάλι φιδιού και ουρά σκορπιού.
• Το όνομα του χωριού προέρχεται από τη λέξη δραξ που σημαίνει χούφτα χεριού, κι αυτό γιατί το χωριό είναι χτισμένο σε βαθουλωτό μέρος και δίνει την εντύπωση ότι είναι χτισμένο σε μια χούφτα.
• Στα τσέχικα, draga σημαίνει πέρασμα (το χωριό είναι πέρασμα από την ανατολική μεριά του Πηλίου στη δυτική). Πρόκειται για εκδοχή εξαιρετικά αδύναμη.

Σύντομη ιστορική αναδρομή

Η Δράκεια δημιουργήθηκε, όπως και όλα σχεδόν τα χωριά του Πηλίου, από συγκεντρώσεις σε οικισμούς όσων εργάζονταν -κατά το ύστερο Βυζάντιο- σε κτήματα μοναστηριών. Όπως είναι γνωστό, το Πήλιο υπήρξε ο δεύτερος Άθωνας, ονομάζονταν δε, μετά τον 10 μ. Χ. αιώνα, “Βουνό των Κελίων”. Στους εργάτες αυτούς προστέθηκαν, αργότερα, νομάδες Ηπειρώτες οι οποίοι διέφευγαν τους διωγμούς.

Το όνομα Δράκεια πρωτοπαρουσιάζεται σε έγγραφα του 16ου αιώνα. Συγκεκριμένα, υπάρχει σε έγγραφο που βρίσκεται στην Πρόθεση του Μεγάλου Μετεώρου και υπολογίζεται ότι έχει κατατεθεί μεταξύ 1520 και 1640. Επίσης, βρίσκεται σε έγγραφο δωρεάς προς τον Πανάγιο Τάφο που συντάχθηκε εκατό περίπου χρόνια αργότερα (1658). Το 1614 είχε 147 οικογένειες, οι περισσότερες των οποίων είχαν έλθει από την Ήπειρο.

Στις αρχές του 18ου αιώνα, οι κάτοικοι της Δράκειας ανέπτυξαν τη βιοτεχνία (κυρίως μεταξιού) και το ανταλλακτικό εμπόριο. Οι περισσότεροι όμως ασχολούνταν με την καλλιέργεια των ελαιόδεντρων και της μηλιάς και κάποιοι άλλοι με την ξυλεία. Στην Δράκεια, όπως και σε άλλα χωριά του Πηλίου, υπήρχαν νερόμυλοι που άλεθαν σιτάρι. Στις αρχές του 20ου αιώνα, το άφθονο νερό, όπως έχει συμβεί και με την Πορταριά, προσφέρει στους Δρακειώτες, τη δυνατότητα να δουν τα σπίτια και τους δρόμους τους να φωταγωγούνται.

Στις 17 Δεκεμβρίου 1943, οι Γερμανοί, για αντίποινα, εισέβαλαν στην Δράκεια, μπήκαν στο κεντρικό καφενείο του χωριού, και συνέλαβαν τους περισσότερους άντρες. Τα χαράματα της 18ης Δεκεμβρίου τους μετέφεραν, κατά ομάδες, στο παρακείμενο ποτάμι και τους εκτέλεσαν. Η Δράκεια τότε θρήνησε 118 θύματα. Οι παλιοί αναφέρουν χαρακτηριστικά ότι το κόκκινο, από το αίμα των εθνομαρτύρων, νερό του ποταμού έφτασε μέχρι την Αγριά. Για το λόγο αυτό, η Δράκεια χαρακτηρίστηκε μαρτυρικό χωριό. Στο σημείο της εκτέλεσης υπάρχει μνημείο με αναθηματική στήλη, όπου αναγράφονται τα ονόματα των πεσόντων.