Δάρας Αρκαδίας

Ο Δάρας (ή Δάρα) είναι ένα “ακριτικό” χωριό της Αρκαδίας. Βρίσκεται στα βόρεια του νομού στα σύνορα της Αρκαδίας με την Αχαϊα και την Κορινθία. Απέχει 45 χιλιόμετρα από την πρωτεύουσα του Νομού Τρίπολη και είναι Μαντινειακό χωριό. Διοικητικά ανήκει στον τέως Δήμο Λεβιδίου, στον οποίο έχει ενταχθεί όλος ο πάλαι ποτέ Δήμος Νάσων, έδρα του οποίου ήταν το Δάρα.

Ο επισκέπτης του Δάρα πρέπει να βαδίσει επάνω στον αυτοκινητόδρομο Τριπόλεως – Λεβιδίου – Βυτίνας. Στο 32ο χιλιόμετρο της διαδρομής, μετά τα χωριά Λεβίδι και Βλαχέρνα, θα στρίψει στον δεξιό προβάλλοντα δρόμο στην Ε.Ο. 111. Στην Ε.Ο 111 Τριπόλεως-Πατρών, αφήνουμε αριστερά του το ξωκλήσι του Αγίου Νικολάου (κι’ ονομαζόμενου «Κακονικόλας»), σε λίγο διάστημα πάλι το κεφαλάρι της Παναγίτσας («Ρεύνος» των αρχαίων, που είναι οι πηγές του ποταμού «Τράγου») και δεξιά του τον οικισμό της Παναγίτσας (άλλοτε χωριού «Γκιούση»).

Απ’ εκεί, μπαίνοντας πια στην κυρίως «Κοιλάδα του Τράγου» ή «Κάμπο του Δάρα » ή παλαιότερα «Πεδίο των Νάσων» που απλώνεται σε βάθος, αριστερά του δρόμου. Σε λίγο υπάρχει μία άλλη διακλάδωση του δρόμου, που οδηγεί στο χωριό «Κώμη» και σε χτήματα των Δαραίων. Μετά τη διακλάδωση προς Κώμη, σε λίγη απόσταση ένας δρόμος αριστερά μπαίνει στον κυρίως Κάμπο του Δάρα, ενώ άλλος δρόμος δεξιά, οδηγεί ανηφορικά προς την κωμόπολη Δάρα της Μαντινείας, που απέχει μόλις 2 χιλιόμετρα από την Εθνική Οδό 111.

Το χωριό Δάρα βρίσκεται σε προσανατολισμό και μεσημβρινή τοποθεσία τέτοια, που αντικρίζει τα βουνά του Μαινάλου μπροστά του, και αριστερότερα τη λοφοσειρά του Κνακάλου των αρχαίων (την σημερινή Καστανιά). Τα βουνά του Μαινάλου χαμηλώνοντας φθάνουν μέχρι τον Κάμπο του Δάρα, και δεξιότερα συνεχίζουν και περικλείουν την κοιλάδα, η οποία για σύνορα της έχει τα τελευταία κυλινδρίσματα των ενωμένων πια ποταμιών Μυλάοντα και Μαλοίτα, και του ποταμού Τράγου, που φεύγουν από την κοιλάδα στα σύνορα της Αρκαδίας με την Αχαΐα στην τοποθεσία που λέγεται “στους πολέμους”.

Το χωριό είναι χτισμένο σε υψόμετρο 679 μέτρων και αμφιθεατρικά στους πρόποδες του βουνού Φαλκός που αποτελεί τμήμα της οροσειράς της Ορύξεως (των αρχαίων) ή τού σήμερα λεγόμενου Σαϊτά.