Μαραθώνας 490 π.Χ : 10.000 οι μάχιμοι Ελληνες

Πόσο διαφορετικός -και σίγουρα όχι προς το καλύτερο- θα ήταν ο κόσμος αν η Ελλάδα της κλασικής εποχής και ακολούθως ολόκληρη η Ευρώπη είχαν κατακτηθεί από τους Πέρσες; Και -εξίσου σοβαρό- πόσο πιο φτωχός αν ο μέγας Αισχύλος, ο τραγικότερος των τραγικών, είχε πεθάνει στη μάχη του Μαραθώνα, όπου τραυματίστηκε βαριά;

Ο Χρήστος Διονυσόπουλος δίνει εξαιρετικές και ανατρεπτικές απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά. Ταυτοχρόνως, αποκαλύπτει νέα στοιχεία για τη μάχη που άλλαξε τον ρουν της Ιστορίας κατά την αρχαιότητα. Στο θαυμάσιο βιβλίο του «Η Μάχη του Μαραθώνα – Ιστορική και τοπογραφική προσέγγιση», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «Καπόν», προχωρά, επίσης, σε σημαντικές ερμηνείες.

Ξεκίνησε το απόγευμα

Αλλάζει την ώρα της μάχης, αίρει την ιστορία του Φειδιππίδη και προσδιορίζει τον αριθμό των μαχομένων. Η μάχη του 490 π.Χ. (12 Σεπτεμβρίου) καθόρισε τον κόσμο, καθώς άφησε τους Πέρσες εκτός ευρωπαϊκού χώρου, με αποτέλεσμα την άνθηση της Δημοκρατίας και της φιλοσοφίας στον Χρυσό Αιώνα του Περικλέους. Αυτός ο πολιτισμός χρησίμευσε ως πυξίδα για την ανάπτυξη του δυτικού πολιτισμού μέσω του Διαφωτισμού.

Σύμφωνα με τα στοιχεία, η τρίωρη μάχη ξεκίνησε στις 5 το απόγευμα σε αντίθεση με παλαιότερες μελέτες που μιλούσαν για πρωί. Η ώρα επελέγη για να είναι τα άλογα στους στάβλους και οι Αθηναίοι να μην έχουν να αντιμετωπίσουν και το ιππικό. Οι μάχιμοι Ελληνες υπολογίζονται στους 10.000, εννιά φορές λιγότεροι των 90.000 Περσών. Και ο Φειδιππίδης, ο δρομέας που έφτασε στην Αθήνα βαριά οπλισμένος, αναφώνησε «νενικήκαμεν» και ξεψύχησε, δεν πήγε εκεί. Ο κ. Διονυσόπουλος υποστηρίζει πως ο Φειδιππίδης (ίσως και Φιλιππίδης) πήγε στη Σπάρτη για να ζητήσει βοήθεια.

Θεωρεί, ακόμη, πως δύο ήταν οι δρομείς που επωμίστηκαν την αναγγελία του χαρμόσυνου γεγονότος. Ο Ευκλής, εστάλη μετά τη μάχη με ολόκληρο τον οπλισμό του στην Αθήνα, όπου έφθασε περί τις 12 τη νύχτα και μετά το «νενικήκαμεν» ξεψύχησε. Ο Θέρσιππος, δεύτερος αγγελιοφόρος, στάλθηκε το επόμενο πρωί, χωρίς οπλισμό ώστε να τρέχει γρήγορα, ώστε να ενημερώσει την πόλη για τον κίνδυνο που διέτρεχε από τους Πέρσες, οι οποίοι είχαν αποπλεύσει με κατεύθυνση το Φάληρο.

Οι Αθηναίοι χρησιμοποίησαν πρώτοι αυτοί την τακτική της δρομαίας εφόδου στα τελευταία 200 μέτρα πριν από τη σύγκρουση για να μειώσουν την αποτελεσματικότητα των τόξων.

Γνωρίζοντας εξάλλου ότι οι Ελληνες φαλαγγίτες πλεονεκτούσαν σε οπλισμό και πειθαρχία, ο Μιλτιάδης επεδίωξε να γίνει η συμπλοκή αποκλειστικά εκ του συστάδην, δηλαδή σώμα με σώμα, «Μπορεί από τους Πέρσες να θεωρήθηκε ο Μαραθώνας ένα πολεμικό συμβάν δευτερεύουσας σημασίας, αφού ο κύριος στόχος της εκστρατείας τους, η κυριαρχία στο Αιγαίο, είχε επιτευχθεί, αυτή η νίκη όμως διέλυσε τον μύθο των αήττητων Περσών, ένωσε τους Ελληνες ώστε να αντιμετωπίσουν αργότερα τον κοινό εχθρό στη Σαλαμίνα και στις Πλαταιές, και να σώσουν την Ελλάδα» καταλήγει ο συγγραφέας.

Αγγελική Κώττη

 

Πηγή: ethnos.gr