Κλείσιμο Χάρτη 

  Χάρτης/Αναζήτηση Συλλόγων 

Παππούδες και γιαγιάδες περιγράφουν τα μαθητικά τους χρόνια (video)

Έχετε κάποια απορία ή παρατήρηση για το παρόν περιεχόμενο; Θα χαρούμε να σας ακούσουμε!

«Όταν πήγαινα στο σχολείο οι δασκάλοι μας εμαθαίνανε ωραία τραγουδάκια του Μάη. Και μας επηγαίνανε την Πρωτομαγιά εκδρομή. Στο δρόμο τα ψάλλαμε αυτά τα τραγουδάκια. Ήταν πολύ όμορφα. Θέλεις να τ’ ακούσεις;».

Η νεαρή μαθήτρια που βρίσκεται απέναντι στη γιαγιά απαντά καταφατικά. Εκείνη ξεκινάει το τραγούδι. «Καλώστονε τον Μάη…». Θυμάται κάθε στροφή μολονότι έχουν περάσει πάνω από 80 χρόνια από τότε που το είχε τραγουδήσει πρώτη φορά. Η γιαγιά που αφηγήθηκε την παραπάνω ανάμνηση από το σχολείο της είναι η 93χρονη Αικατερίνη Φιρφιράκη -Κουτάντου από το χωριό Κριτσά Λασιθίου Κρήτης. Πέρυσι, η δισέγγονή της Μαρία Γρηγοράκη – μαθήτρια της Γ΄Γυμνασίου τότε – την βιντεοσκόπησε, ζωντανεύοντας ξανά μ’ αυτόν τον τρόπο τα σχολικά χρόνια της προγιαγιάς της.

Με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας, τραβώντας δηλαδή βιντεάκια από κινητά τηλέφωνα και ψηφιακές κάμερες, σημερινοί μαθητές κατέγραψαν κι άλλες τέτοιες αφηγήσεις παππούδων και γιαγιάδων για το σχολείο του χθες. Πρόκειται για τον πρώτο μαθητικό Διαγωνισμό με τίτλο «Αναμνήσεις από τα παλιά σχολικά χρόνια» που υλοποίησε το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης Σχολικού Υλικού (ΕΚΕΔΙΣΥ) υπό την αιγίδα του Υπουργείου Παιδείας.

Στα βιντεάκια οι παππούδες και οι γιαγιάδες εξηγούν στα παιδιά που τους ρωτούν – πολλά από τα οποία είναι δε τα εγγόνια τους – για το πόσο διαφορετική ήταν η ζωή τους στο σχολείο σε σύγκριση με αυτή των σημερινών μαθητών. Τους μιλούν για τα μαθητικά συσσίτια. Για τις σχολικές τσάντες που ήταν φτιαγμένες από μπατζάκια φθαρμένων παντελονιών. Για τα ρούχα τους που ήταν φτιαγμένα από τσουβάλια. Αλλά και για το πώς κατάφερναν να φτάσουν στο σχολειό τους που πολλές φορές ήταν χιλιόμετρα μακριά. Για τα τρύπια παπούτσια που μούσκευαν μέσα στη βροχή και το ατέλειωτο περπάτημα μέχρι να φθάσουν στο σχολείο.

Όσο για το σχολικό βιβλίο που σήμερα θεωρείται κάτι δεδομένο, πολλοί από τους μαθητές του χθες αναφέρουν πως το είχαν δανεικό. Και προσθέτουν πως ήταν μεγάλη πολυτέλεια για όποιον το είχε. Από τις αφηγήσεις των παπούδων και των γιαγιάδων δεν λείπουν και οι κακές θύμησες από τη σχολική ζωή. Οι σκληρές τιμωρίες που τους έβαζαν οι δάσκαλοι αλλά και το ξύλο. Μία γιαγιά από την Κρήτη θυμάται πως η δασκάλα της ήταν «καλή» αλλά «άμα δεν ήξερες το μάθημα», λέει, σ΄έδερνε κι από πάνω». Υπήρχαν όμως πάντα και εμπνευσμένοι δάσκαλοι και αρκετοί είναι αυτοί που τους θυμούνται με αγάπη έως τώρα.

Συμμετείχαν 60 σχολεία
Στον Διαγωνισμό συμμετείχαν περίπου 60 σχολεία όλων των βαθμίδων – κυρίως δημοτικά – απ’ όλη την Ελλάδα. Είτε μεμονωμένοι μαθητές είτε ολόκληρες τάξεις. «Λάβαμε βιντεάκια απ’ όλες τις περιοχές της χώρας. Από την Κρήτη, τη Ρόδο, το Αργοστόλι, το Διδυμότειχο, την Καβάλα. Το υλικό που συγκέντρωσαν τα παιδιά είναι συγκινητικό. Χαρακτηριστικό είναι δε ότι σε πολλές περιπτώσεις κινητοποιήθηκαν ολόκληρα χωριά για να βοηθήσουν τους μαθητές να βρουν παππούδες και γιαγιάδες προκειμένου να τους εξιστορήσουν τις αναμνήσεις τους καθώς και παλιές φωτογραφίες και υλικό από τη σχολική ζωή» τονίζει η πρόεδρος του Κέντρου, σχολική σύμβουλος Δρ Ευαγγελία Κανταρτζή.

Όπως προσθέτει η κ.Κανταρτζή τα βιντεάκια που τράβηξαν τα παιδιά θα αποτελέσουν πολύτιμο υλικό «για τη δημιουργία Μουσείου Προφορικής Ιστορίας της Εκπαίδευσης, του ΕΚΕΔΙΣΥ». Ανάμεσα στις αφηγήσεις που συγκέντρωσαν τα παιδιά είναι αυτή ενός 90χρονου παππού, απόφοιτου του Πειραματικού Σχολείου Αθηνών ο οποίος θυμάται την Κυριακή του 1938 που υποχρεωτικά συμμετείχε στις δραστηριότητες της ΕΟΝ (της οργάνωσης νέων του καθεστώτος Μεταξά).

Ένας παππούς από ένα χωριό της Κομοτηνής, γεννημένος το 1937, μιλάει για τις πρώτες του σχολικές αναμνήσεις. «Οι πρώτες αναμνήσεις από το σχολείο ήταν οι καμπάνες που σήμαιναν τον πόλεμο και ο πατέρας που έφευγε για τον πόλεμο» λέει. Όπως και οι δάσκαλοι εξάλλου. Το σχολείο σταματά τη λειτουργία αλλά όπως προσθέτει : «Ούτε σκέψη να πηγαίνω στο βουλγαρικό σχολείο για να μαθαίνω τη βουλγαρική γλώσσα». «Πλάκα και κονδύλι, με σφουγγάρι ήταν τα απαραίτητα εφόδια για το σχολείο» που ξεκίνησε ξανά τη λειτουργία του μετά 4 χρόνια».

Μουσείο Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης
Το Εθνικό Κέντρο Έρευνας και Διάσωσης Σχολικού Υλικού (ΕΚΕΔΙΣΥ), που συμπληρώνει 2 χρόνια ζωής έχει θέσει ως προτεραιότητα την καταγραφή και διάσωση του σχολικού υλικού και των σχολικών βιβλίων σε μια προσπάθεια να ανασυνθέσει την ολοκληρωμένη εικόνα της ιστορίας της εκπαίδευσής στη χώρα μας. Ο φορέας διαθέτει πλούσια συλλογή από σχολικά βιβλία, τα οποία χρονικά καλύπτουν διάστημα περίπου τριών αιώνων. Πολλές από τις εκδόσεις είναι σπάνιες και δυσεύρετες.

Αυτό τον καιρό το ΕΚΕΔΙΣΥ προχωράει στη δημιουργία του «Μουσείου Σχολικής Ζωής και Εκπαίδευσης». Εκεί, θα υπάρχει μόνιμη έκθεση της ιστορίας του σχολικού εγχειριδίου από τον 17ο αιώνα (όπως παλιά αναγνωστικά) και της ελληνικής εκπαίδευσης, η οποία θα απευθύνεται κυρίως σε σχολεία και θα ενισχύεται με κατάλληλα εκπαιδευτικά προγράμματα. Θα υπάρχει ακόμα αίθουσα – προσομοίωση παλιάς σχολικής τάξης. Στόχος των υπευθύνων είναι οι συλλογές να είναι ανοιχτές, αξιοποιήσιμες και προσβάσιμες σε όσους θέλουν να εργαστούν ερευνητικά.

Το Μουσείο θα λειτουργήσει σε τριώροφο, νεοκλασικό, διατηρητέο κτίριο του 1850, στην Πλάκα, στην οδό Τριπόδων 23, στον αρχαιότερο δρόμο της Αθήνας (δίπλα στο Μουσείο της Ακρόπολης και σε άλλα Μουσεία και πολιτιστικά ιδρύματα του ιστορικού κέντρου). Οι πρώτες του δράσεις κι εκδηλώσεις αναμένεται να ξεκινήσουν στις αρχές Δεκεμβρίου, ενώ με το νέο έτος θα αρχίσει η κανονική του λειτουργία.

Πηγή:

Σχόλια Χρηστών

x

Δείτε Επίσης

Χρύσα Παραδείση, η Σμυρνιά μαγείρισσα, εκδότρια, δημοσιογράφος & συγγραφέας

Μία από τις πιο εμβληματικές προσωπικότητες στο χώρο της ελληνικής γαστρονομίας