Κλείσιμο Χάρτη 

  Χάρτης/Αναζήτηση Συλλόγων 

Η Αρετή Κετιμέ στο Τόποι και Τρόποι

Τοποθεσία: Μεσολόγγι Νομός: ΑΙΤΩΛΟΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ Περιφέρεια: Στερεά Ελλάδα Φυλή: Μεσολογγίτες

Έχετε κάποια απορία ή παρατήρηση για το παρόν περιεχόμενο; Θα χαρούμε να σας ακούσουμε!

Από μικρή μέσα στην παράδοση, μουσικός που παίζει σαντούρι είναι τραγουδίστρια και από μικρή ηλικία έγινε γνωστή για το σπάνιο ταλέντο της. Ξεκίνησε μαθήματα σαντουριού σε ηλικία 6 ετών με τον Αριστείδη Μόσχο, έχει συμμετοχή σε πολλά φεστιβάλ σε Ελλάδα και εξωτερικό ενώ στην προσωπική της δισκογραφία της περιλαμβάνονται 3 άλμπουμς – Tο τραγούδι της Αρετής (2003), – Με τη φωνή της Αρετής (2009), – Καλή σου τύχη (2010) και συμμετοχές σε πολλά άλλα συνεργατών της.

Η κουβέντα μας τα είχε όλα, ένας άνθρωπος με τεράστια αγάπη για την ελληνική παράδοση, που από την γνωριμία μας με την οικογένεια της συμπεράναμε ότι προέρχεται από εκεί κυρίως, και από τα παιδικά της ακούσματα που διαμόρφωσαν την μουσική της ταυτότητα. Είναι πολύ όμορφο συναίσθημα τελικά, να συναντάς ανθρώπους που έχουν το ίδιο μεράκι με’σενα για όλα αυτά που συνθέτουν την ελληνική παράδοση. Η Αρετή Κετιμέ για το Τόποι και Τρόποι, μέσα από τα δικά μας μάτια.

Αρετή, ποια είναι η καταγωγή σου;

Είμαι Μεσολογγίτισσα. Ο πατέρας μου κατάγεται από το χωριό Πεντάλοφο Μεσολογγίου και η μητέρα μου από τη Σταμνά Μεσολογγίου. Εγώ γεννήθηκα στην Αθήνα, αλλά η καταγωγή μου και η νοοτροπία που κουβαλάω είναι από εκεί. Δεν θεώρησα ποτέ ότι είμαι Αθηναία, παρόλο που μεγάλωσα στην Αθήνα. Πάντα πίστευα ότι ως έναν βαθμό οι γονείς μου είναι εσωτερικοί μετανάστες. Και αυτό το είχα μέσα μου, σε όλα τα κομμάτια της ζωής μου. Ήξερα δηλαδή ότι εγώ δεν είμαι σαν τα άλλα παιδάκια που έχουν πρόβλημα με την καταγωγή τους. Τα άκουγα να λένε στο σχολείο για παράδειγμα “Ο μπαμπάς μου είναι από την Αρκαδία, αλλά εγώ είμαι από την Αθήνα”.  Εγώ πάλι έλεγα “Ο μπαμπάς μου και η μαμά μου είναι απ’το Μεσολόγγι, και εγώ επίσης.”

Έχεις δηλαδή στενή σχέση με τον τόπο σου.

Δεν θα έλεγα “στενή σχέση” ακριβώς. Ήξερα όμως ότι η καταγωγή μου είναι πολύ σημαντική κι ότι δεν πρέπει να αισθάνομαι άσχημα που κατάγομαι από χωριό. Κάποια παιδιά είχαν συμπλέγματα, εγώ δεν είχα ποτέ, ίσα-ίσα που αισθανόμουν πολύ περήφανη γι’αυτό.

Γιατί πιστεύεις ότι φτάσαμε στο σημείο αυτό; Να μην θέλουν κάποια νέα παιδιά να λένε ότι κατάγονται από χωριό;

Οι λόγοι είναι πάρα πολλοί, δεν είναι ένας, και δυστυχώς, πάντα, ξεκινάει από τους ίδιους τους γονείς όλο αυτό. Σε αυτές τις περιπτώσεις παιδιών οι γονείς είχαν συμπλέγματα με την καταγωγή τους, οπότε ήταν απόλυτη φυσική συνέπεια το ίδιο να συμβεί και στα παιδιά τους. Πολλοί γονείς δεν βάζουν στα παιδιά τους ν’ακούνε κλαρίνα γιατί πιστεύουν ότι “το παιδί δεν πρέπει ν’ακούει τέτοια μουσική”. Εμένα πάλι οι γονείς μου, μού ανακοίνωναν ότι θα πάμε ν’ακούσουμε κλαρίνα και εγώ έκανα πανηγύρι πριν καν πάμε εκεί, χαιρόμουν πολύ.

Άρα, έχεις παρεβρεθεί και σε κάποιο έθιμο-πανηγύρι του Τόπου σου ..

Ναι στην Αγι’Αγάθη.

Στο Αιτωλικό ..

Ναι, η μαμά μου κατάγεται από τη Σταμνά, όπως σας είπα, και μαζί με το Αιτωλικό κάνουν την ίδια μέρα αυτό το πανηγύρι. Πήγαινα κάθε χρόνο, από 6 χρονών, έπειτα κάναμε ένα μικρό διάλειμμα, και από το 2001 και μέχρι πριν από 4 περίπου χρόνια πηγαίναμε ανελλιπώς. Αυτό το πανηγύρι, της Αγι’Αγάθης, έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο στην μουσική μου σκέψη, διότι όλο το χρόνο ζούσα γι’αυτές τις 3 ημέρες. Ήταν η κάθαρσή μου και η μουσική αλλά και η ψυχολογική, στο να εκτονώσω τυχόν θέματα που είχα, όπως κάθε άνθρωπος άλλωστε, και ιδιαίτερα ως παιδί στην εφηβεία ακόμη περισσότερο. Η Αγι’Αγάθη είναι και μουσική, και άλογα, και ζουρνάδες, και κλέφτικα τραγούδια, και χασαποσέρβικα Αιτωλικιώτικα και τα πάντα για εμένα.

Θεωρείς, δηλαδή, σημαντικό το θεσμό του πανηγυριού;

Βεβαίως, πολύ σημαντικό. Και έχω παίξει και σε πολλά πανηγύρια ως μουσικός και χαίρομαι πολύ κάθε φορά.

Απ’όσα έχεις δει στα πανηγύρια, από την δική σου εμπειρία, τι πιστεύεις; Υπάρχει συμμετοχή από τους νέους ανθρώπους;

Υπάρχει. Και ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια ο νέος κόσμος επιστρέφει στην παράδοση. Υπάρχουν πολύ θετικά δείγματα. Υπήρξα από πολύ μικρή πανηγυριώτισσα, έχω βιώσει διάφορες περιπτώσεις. Από τη μία υπήρχαν πανηγύρια με εξαιρετικούς μουσικούς που δυστυχώς δεν έπαιζαν για κανέναν, δεν υπήρχε συμμετοχή, ακροατήριο. Από την άλλη, βέβαια έχω βιώσει και άλλα αντίστοιχα όπου ήταν γεμάτα από κόσμο που άκουγε με θρησκευτική ευλάβεια και στο κέφι επάνω έριχναν χορούς και το διασκέδαζαν αληθινά.

Άρα έχεις μεγάλες μουσικές επιρροές από τα ακούσματά σου τα παιδικά, που είναι γεμάτα με πανηγύρια;

Ναι. Επίσης και από τις ηχογραφήσεις που είχα από το πανηγύρι του χωριού μου μετέπειτα, με ηλεκτρικό ήχο πια, όχι με λαούτο, σαντούρια κτλ. Από Τάκη Καρναβά, Σοφία Κολλητήρη, Τασία Βέρρα, Γιάννη Κωνσταντίνου και ότι αυτές συνεπάγονται, δηλαδή σόλα από Γιάννη Βασιλόπουλο τα ξημερώματα, κασέτες διαφορετικές από Γιώργο Κόρο, Νίκο Σαραγούδα και ταξίμια στο ούτι του κ.α. Αυτά τα ακούγαμε καθ’όλη τη διάρκεια του χρόνου μέσα στο σπίτι μου. Ψάχναμε τέτοιες ηχογραφήσεις, τις οποίες έχουμε ακόμη και θέλουμε να μετατρέψουμε σε MP3.

Ας μην ξεχνάμε και τον δάσκαλό σου στο σαντούρι τον Αριστείδη Μόσχο..

Βέβαια. Τι μπορώ να πω για τον άνθρωπο αυτόν; Μου έμαθε πάρα πολλά πράγματα και το κυριότερο, δεοντολογία. Έχω πάρει δεοντολογία και από άλλους ανθρώπους μέσα στο χώρο, αλλά την μουσική μου δεοντολογία την χρωστάω κυρίως σε εκείνον.

Αισθάνεσαι ότι κουβαλάς μια ευθύνη στο να μεταφέρεις αυτά τα παραδοσιακά ακούσματα που έχεις στο ακροατήριό σου;

Μεγαλύτερη ευθύνη αισθάνομαι απέναντι στους απογόνους μου, δηλαδή στα παιδιά που πρόκειται να κάνω κάποια στιγμή.

Πιστεύεις ότι όλοι μπορούν ν’αντιληφθούν την αξία και σημασία των παραδοσιακών τραγουδιών;

Εξαρτάται από την μουσική παιδεία του καθενός. Από εκεί και πέρα καθοριστικό ρόλο παίζει και η ψυχολογία του ανθρώπου την δεδομένη στιγμή που σε ακούει. Έχει ένα σωρό εξωγενείς παράγοντες που μπορεί να μην τον αφήσουν να το απολαύσει, να έχει για παράδειγμα πίκρα για κάτι που έγινε σπίτι του και αυτό που του παρουσιάζεις εσύ εκείνη τη στιγμή, με τα μάτια κλειστά, χαμένος στον κόσμο του τραγουδιού που ερμηνεύεις ή παίζεις, να μην μπορεί να το αντιληφθεί εξαιτίας τους.

Στο κομμάτι της μουσικής παιδείας, έχει βοηθήσει η πολιτεία;

Η πολιτεία όχι, αλλά αυτό είναι ένα κομμάτι άλλο, πολύ σκληρό, που θέλει πάρα πολύ ανάλυση. Αυτό που ονομάζουμε πολιτεία, απ’όταν δημιουργήθηκε το νεοσύστατο ελληνικό κράτος, κινούνταν σε δύο ταχύτητες και αυτό το παρατηρεί κανείς μέχρι και σήμερα. Στην Ελλάδα κάποτε, έπρεπε να φύγουν οι ζουρνάδες, τα λαούτα, τα σαντούρια κτλ για να είμαστε Ευρωπαίοι.

Άρα η μουσική παιδεία ξεφεύγει από την πολιτεία και πηγαίνει στην οικογένεια;

Η οικογένεια είναι ο πρώτος φορέας κοινωνικοποίησης του ατόμου άρα καθορίζει ως ένα βαθμό και την μουσική παιδεία του. Από εκεί και πέρα είναι θέμα του καθενός, πώς ψάχνεται μουσικά, τι τον ενθουσιάζει, τι τον γοητεύει.

Video Gallery

Σχόλια Χρηστών

x

Δείτε Επίσης

Ο Νίκος Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού στο Τόποι & Τρόποι

O Νίκος Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού παρέα με τον Πάνο Βέργο, μας έπαιξαν live για το κοινό του Τόποι & Τρόποι! Δείτε τη συνέντευξη και το αντίστοιχο απόσπασμα.