Κλείσιμο Χάρτη 

  Χάρτης/Αναζήτηση Συλλόγων 

Ο Πάνος Σκουρολιάκος στο Τόποι & Τρόποι για την παράσταση «Στο Γαλατά ψιλή βροχή : Κωνσταντινούπολη – Μικρα Ασία»

Έχετε κάποια απορία ή παρατήρηση για το παρόν περιεχόμενο; Θα χαρούμε να σας ακούσουμε!

Τρίτη απόγευμα, στον 3ο όροφο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης, εκεί όπου ανεβάζει τη θεατρική του παράσταση «Στο Γαλατά ψιλή βροχή : Κωνσταντινούπολη – Μικρα Ασία». Άνθρωπος απλός και εύκολα προσεγγίσιμος, που έχει πολλά να σου εξιστορήσει. Φτάσαμε νωρίτερα στο ραντεβού μας και εκείνος ήταν ήδη εκεί και διάβαζε.

Μας υποδέχτηκε με ένα χαμόγελο και μια εγκάρδια χειραψία. Από την Ρούμελη η καταγωγή του και γνωρίζει καλά τα ζητήματα και προβλήματα που καλείται ν’αντιμετωπίσει η ελληνική παράδοση στις μέρες μας. Για τον Πάνο Σκουρολιάκο ο λόγος και πάμε να δούμε τι συζητήσαμε.

«Στο Γαλατά ψιλή βροχή : Κωνσταντινούπολη – Μικρα Ασία».

Πείτε μας μερικά πράγματα για την παράσταση που ανεβάζετε «Στο Γαλατά ψιλή βροχή» – Τι να περιμένει να δει κανείς σε αυτήν;

Π.Σ: Είναι μια παράσταση που φτιάχτηκε σιγά-σιγά και από τις ανάγκες που είχαμε να κάνουμε ένα θέαμα. Δεν σκεφτήκαμε δηλαδή, μηχανικά, να συγκολλήσουμε μουσική, κείμενα, Καραγκιόζη ή κάτι άλλο και να κάνουμε μία παράσταση. Όλη η ιστορία ξεκίνησε από εμένα και την Θεοδοσία Στίγκα που θέλαμε να κάνουμε οι δυο μας μία παράσταση, η Θεοδοσία να τραγουδάει και εγώ να παίζω κάτι γύρω από την Μικρά Ασία.

«Στο Γαλατά ψιλή βροχή : Κωνσταντινούπολη - Μικρα Ασία»

Είναι μία παράσταση που έχει σαν βάση τα τραγούδια και τις μουσικές της Καθ’ ημάς Ανατολής αλλά όμως αυτή είναι μία μουσική παμπάλαια, που έχει πάρει υπόψιν της την Βυζαντινή μουσική, τη μουσική και την κουλτούρα των Αράβων, των Τούρκων, των Αρμενίων και της ευρύτερης Μεσογείου και της Aνατολής της Ασίας και τελικά είναι η μουσική που έχει επηρεάσει την σύγχρονη ελληνική μουσική.

Δηλαδή οι ρεμπέτες, οι λαϊκοί μας συνθέτες αλλά και σημαντικοί λόγιοι συνθέτες όπως ο Θεοδωράκης, ο Χατζηδάκης, ο Ξαρχάκος και πάρα πολλοί άλλοι, έχουν επηρεαστεί από αυτήν την μουσική. O θεατής λοιπόν, που θα παρακολουθήσει την παράστασή μας, δεν πρέπει να περιμένει να δει και να ακούσει πράγματα που έχουν να κάνουν με την Μικρά Ασία, την Κωνσταντινούπολη και την Ανατολή μόνο. Οποιοσδήποτε αγαπάει την ελληνική μουσική τη βρίσκει σε αυτά τα τραγούδια και τις μουσικές που πολλά από αυτά δεν είναι αμιγώς ελληνικά, όπως και εγώ προσωπικά νόμιζα. Δηλαδή το “Από ξένο τόπο” το τραγουδάνε στα Αράβικα, στα Τούρκικα …

Στην παράσταση αυτή κάνουμε μία βαρκάδα που ξεκινάει από τα νερά του Γαλατά, πηγαίνει στα νερά της Σμύρνης και από εκεί ταξιδεύει μέχρι το Χαλέπι, τη Βηρυτό και σε όλη την Καθ’ημάς Ανατολή. Η βάση είναι η Πόλη αλλά απευθύνεται σε όλους όσους αγαπούν την ελληνική μουσική

4 λαοί το τραγουδάνε …

Π.Σ: Ακριβώς! Και στην παράσταση μας έχουμε αντίστοιχες μελωδίες τραγουδισμένες ταυτόχρονα σε διαφορετικές γλώσσες, από κουπλέ σε ρεφρέν. Ο κόσμος αγάπησε αυτήν την παράσταση, ξεκίνησε την Άνοιξη και πήγε πάρα πολύ καλά, γι’αυτό την επαναλαμβάνουμε και τώρα κάθε Δευτέρα και Τρίτη στις 21.00 στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και θα ολοκληρώσει τον κύκλο των παραστάσεων της στις 9 Δεκεμβρίου.  Αντιμετωπίζουμε πολύ μεγάλη αποδοχή από το κοινό, που ταυτόχρονα βλέπει θέατρο, ακούει μια συναυλία, βλέπει Καραγκιόζη, επικοινωνεί, είναι αμφίδρομη η σχέση και μας δίνει μεγάλη χαρά όπως και στον κόσμο που έρχεται.

Και με πολύ σημαντικούς μουσικούς ..

Π.Σ: Βεβαίως! Τα υλικά είναι σπουδαία! Η Θεοδοσία Στίγκα είναι μια υπέροχη τραγουδίστρια που μπορεί να ερμηνεύσει τα πάντα άνετα και έχει ιδιαίτερη επιτυχία στα τραγούδια αυτής της μουσικής περιοχής που συζητάμε.

«Στο Γαλατά ψιλή βροχή : Κωνσταντινούπολη - Μικρα Ασία»

Ο Haig πέρα από ένας εξαιρετικός τραγουδιστής και ένας άνθρωπος που κουβαλάει την αρμένικη και αραβική κουλτούρα, είναι ίσως ο πιο σημαντικός δεξιοτέχνης στο ούτι.

Ο Μάνος Κουτσαγγελίδης είναι ο υπ’αριθμόν ένα στο κανονάκι αυτή τη στιγμή και θα’ναι για πολλά-πολλά χρόνια ακόμη, που τραγουδάει επίσης υπέροχα και στα ελληνικά και στα τούρκικα. Είναι και η καταγωγή του από την Κωνσταντινούπολη και την Κομοτηνή.

Ο Φώτης ο Τσορανίδης ανήκει στη νεότερη γενιά ερμηνευτών και ένα πράγμα που μου αρέσει και αρέσει και στον κόσμο, είναι το γεγονός ότι έχει έναν εντελώς προσωπικό τρόπο να ερμηνεύει αυτά τα τραγούδια χωρίς να τα προδίδει αλλά φέρνοντας έναν καινούργιο, φρέσκο αέρα της γενιάς του, της αισθητικής του.

Τέλος, έχουμε τον Κώστα Σπυρόπουλο, τον Καραγκιοζοπαίκτη, που αποτελεί μια πολύ ενδιαφέρουσα περίπτωση, μιας και πρόκειται για ένα πολύ νέο παιδί, γιος του Βετεράνου Θανάση Σπυρόπουλου, άρα είναι πολύ καταρτισμένος και ταλαντούχος σε αυτό που κάνει, γιατί το κάνει από μικρό παιδί και ταυτόχρονα έχει και εκείνος μία αισθητική καινούργια να προσφέρει.

Γιατί εμάς σε αυτήν την παράσταση όλα τα τραγούδια, οι μουσικές, τα σκηνικά γεγονότα δεν μας ενδιαφέρουν μουσειακά, να τα αναπαραστήσουμε δηλαδή όπως θα ήταν το 1920. Μας ενδιαφέρει να μην τα προδίδουμε, αλλά να τους δώσουμε έναν καινούργιο αέρα.

Ο χώρος που διαδραματίζεται η παράσταση είναι η Κωνσταντινούπολη, κάτι που διακρίνεται και στην αφίσα της.

Π.Σ: Λέμε στην έναρξη ότι θα κάνουμε μία βαρκάδα που θα ξεκινήσει από τα νερά του Γαλατά, της Πόλης θα πάει στα νερά της Σμύρνης και από εκεί σαν σε ένα μαγικό χαλί θα ταξιδέψουμε μέχρι το Χαλέπι, τη Βηρυτό και σε όλη την Καθ’ημάς Ανατολή. Βεβαίως και η βάση είναι η Πόλη και υπάρχουν αναφορές σε πράγματα και μουσικές που έχουν γίνει πια στην Ελλάδα, στον Πειραιά, με τα λαϊκά και ρεμπέτικα τραγούδια που το υλικό τους είναι αυτά τα τραγούδια της Καθ’ημάς Ανατολής.

Έχετε γράψει και άρθρο σχετικά με το Θέατρο της Πόλης και πόσο αυτό έχει επηρεάσει το σύγχρονο θέατρο.

Π.Σ: Εγώ έτσι ξεκίνησα να έχω σχέση με την Ανατολή, γιατί εμένα η καταγωγή μου είναι από τη Ρούμελη, αλλά όμως μέσω του θεάτρου αγάπησα πάρα πολύ την Κωνσταντινούπολη, η οποία είναι θεμέλιος λίθος του νεοελληνικού θεάτρου. Μάλιστα, έχω πάει δύο φορές παραστάσεις μου στην Κωνσταντινούπολη. Την μία τον «Φιάκα», μία κωνσταντινουπολίτικη κωμωδία, όπου είχαμε την χαρά και την τιμή να την παρακολουθήσει και ο Οικουμενικός Πατριάρχης, και την άλλη τον «Λεπρέντη» του Μ.Χουρμούζη, ένας θεατρικός συγγραφέας που ήταν Κωνσταντινουπολίτης μεν, αλλά έζησε από 17 χρονών στην Ελλάδα, πολέμησε εδώ το 1821 και έγινε συνταγματάρχης στο στρατό και μέγιστος θεατρικός συγγραφέας.

Μας ενδιαφέρει λοιπόν αυτή η κουλτούρα, η ανατολίτικη και ιδιαίτερα η κωνσταντινουπολίτικη που έχει στοιχεία και από την Ανατολή και από την Δύση, γιατί οι επιρροές της ήταν περισσότερο από την Ευρώπη και λιγότερο από την υπόδουλη τότε Ελλάδα. Οι Κωνσταντινουπολίτες και οι Σμυρνιοί συνεισέφεραν μέσω της Ευρώπης πολλά πράγματα στον ελληνικό πολιτισμό, αφομοιώνοντάς τα και προσφέροντάς τα να τα έχουν και στην Πελοπόννησο, Ρούμελη, Μακεδονία και ούτω καθεξής.

Υπάρχουν όμως και πολλοί Κωνσταντινουπολίτες που δεν θέλουν να τους συγχέουν με τους Τούρκους.

Π.Σ: Αυτό μπορώ να το καταλάβω στους Κωνσταντινουπολίτες γιατί έχουν κακοπάθει. Αλλά όμως δεν πρέπει να αγνοούμε ότι στην Οικουμενική Αυτοκρατορία το 80% των Χριστιανών, των Ρωμιών μιλούσαν τούρκικα! Διότι αυτοί ήταν το κράτος, αυτοί και η εξουσία. Πολλοί ήταν αυτοί που εξισλαμίστηκαν αργότερα, έγιναν Αλεβίτες, κράτησαν δηλαδή μια επίφαση Ισλαμισμού και έγιναν κρυπτοχριστιανοί. Η γλώσσα είναι σημαντική και έμενα προσωπικά μου αρέσουν όλες. Το άσχημο είναι όταν χρησιμοποιούνται για εθνικιστικούς, επεκτατικούς ή επιθετικούς σκοπούς. Καθεμία έχει την γοητεία της, άλλες είναι πλούσιες και παμπάλαιες όπως είναι η δική μας γλώσσα, άλλες πάλι πιο καινούργιες και φτωχές. Δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν έχουν γίνει ωραία τραγούδια σ’αυτές τις γλώσσες.

Το «Σάλα-Σάλα» ας πούμε είναι ένα αραβικό τραγούδι. Το πήρανε οι Έλληνες στην Μικρά Ασία και το κάνανε «Μάτια μου τον εματιών μου μάτια, τα μάτια μου δεν είδανε σαν τα δικά σου μάτια», έπειτα το πήρανε οι Κρήτες και το κάνανε Χαλεπιανό αμανέ, και η ίδια μελωδία ανεβαίνει στο Αιγαίο και μπολιάζει στους νησιώτικους σκοπούς. Δεν έχει σημασία η γλώσσα. Μπορούμε να μοιραστούμε πράγματα όλοι οι λαοί και μακάρι οι άνθρωποι να μοιράζονται ειρηνικά και να μην χωρίζονται επιθετικά και μέσα από πολέμους. Βεβαίως οι πλούσιοι και αυτοί που καθορίζουν τις τύχες των λαών έχουν άλλες βλέψεις, αλλά καλό θα είναι οι λαοί να έχουν στο νου τους την ειρήνη και την συμφιλίωση προκειμένου να ακυρώνουν τα σχέδια των ισχυρών.

Ο Καραγκιόζης είναι διαχρονικός! Μέσα από την ένταξη του στην παράσταση μας  βλέπουμε ότι τα όσα εξελίσσονται πάνω στον μπερντέ, με τις αγαπημένες φιγούρες των ηρώων του Καραγκιόζη διασκεδάζουν όλοι οι θεατές, από τον πιο μικρό μέχρι τον πιο μεγάλο.

Να επιστρέψουμε λίγο στην παράσταση. Έγινε μία σημαντική προσθήκη φέτος, αυτή του Καραγκιόζη.

Π.Σ: Είχαμε σκεφτεί να τον βάλουμε από την προηγούμενη φορά, αλλά δεν προλαβαίναμε..

Έχει ανατολικές ρίζες ο Καραγκιόζης;

Π.Σ: Σαφέστατα μιας και μας έχει έρθει από την Κίνα. Σιγά-σιγά, στο πέρασμα των αιώνων από χωριό σε χωριό, από πολιτισμό σε πολιτισμό, από λαό σε λαό έφτασε κάποια στιγμή στην Τουρκία και πήρε τούρκικο όνομα «Karagöz» (σημαίνει μαυρομάτης).

«Στο Γαλατά ψιλή βροχή : Κωνσταντινούπολη - Μικρα Ασία»

Έπειτα ήρθε και σ’εμάς. Τον καλοδεχτήκαμε με το τούρκικο όνομά του («Karagöz» – Καραγκιόζης), του δώσαμε όμως τα δικά μας ελληνικά, ρωμαίικα χαρακτηριστικά, εμπλουτίσαμε τον μπερντέ με ελληνικούς ήρωες και φιγούρες, τον Μπαρμπαγιώργο, τον Μορφονιό, τον Σταύρακα και τόσους άλλους, και τον βάλαμε να εκφράσει τα δικά μας βάσανα και τις δικές μας ελπίδες και μας διασκεδάζει μέχρι και σήμερα.

Αυτό που μου κάνει εντύπωση είναι το πόσο πολύ λειτουργεί ο Καραγκιόζης σε όλες τις ηλικίες, από τα παιδιά μέχρι τους μεγαλύτερους. Είναι διαχρονικός και χωρίς να χρειάζεται να κάνουμε κανέναν νεωτερισμό και καμία προσθήκη, ακόμα και στα πιο κλασικά του.

Εμείς βέβαια, χωρίς να τον απαξιώσουμε ή να τον ακυρώσουμε, έχουμε κάποιες νύξεις νεωτερικές στην παράσταση, ας πούμε έρχεται ο Χατζιαβάτης να ζητήσει από τον Καραγκιόζη τον φόρο Ένφια. Όπως καταλαβαίνετε, η σάτιρα πρέπει πάντοτε να είναι επίκαιρη.

Άρα το κοινό στο οποίο απευθύνεται η παράσταση είναι ευρύ.

Π.Σ: Από τα μικρά παιδιά μέχρι τους πολύ μεγάλους. Απευθύνεται σε όλους και λειτουργεί το ίδιο σε όλες τις ηλικίες ανεξάρτητα από το μορφωτικό επίπεδο και τα γούστα του καθενός. Είναι και πολύ σημαντικό ν’αγγίζει τις μικρότερες ηλικίες και να έρχονται έτσι σε επαφή με αυτό το τόσο σπουδαίο παραδοσιακό στοιχείο. Ο δικός μας Καραγκιοζοπαίχτης, ο Σπυρόπουλος, παίζει σε σχολεία σε διάφορες πόλεις και όπως μάς λέει οι αίθουσες είναι πάντοτε γεμάτες από κόσμο.

Ας μιλήσουμε λίγο για την καταγωγή σας, τον τόπο αλλά και τον τρόπο της δικής σας περιοχής. Μας αναφέρατε ότι κατάγεστε από την Ρούμελη…

Π.Σ: Ναι, ο πατέρας μου είναι από την Αμφίκλεια, το Δαδί (παλαιότερη ονομασία) και η μητέρα μου από τη Μενδενίτσα Φθιώτιδας. Το μεν πρώτο χωριό βρίσκεται στον Παρνασσό και το άλλο στο Καλλίδρομο. Η Μενδενίτσα ήταν πάντα κεφαλοχώρι και έχει ένα αρχαίο, βυζαντινό κάστρο, το γνωστό Κάστρο της Μενδενίτσας ή Βοδονίτσας. Πρόκειται για ένα στρατηγικό σημείο, οι Θερμοπύλες προστατεύουν αυτήν την περιοχή. Αν περάσεις από εκεί συναντάς δύο άνετα μονοπάτια, βρίσκεσαι στο τέλος της Κωπαΐδας και από εκεί και πέρα είναι περίπατος να κατακτήσεις την Αθήνα, την Πελοπόννησο και ούτω καθεξής. Πρόκειται για ένα πανέμορφο χωριό, στο μπαλκόνι του Καλλίδρομου με θέα στον Μαλιακό Κόλπο και την Εύβοια, που αξίζει κανείς να επισκεφθεί.

Είμαι Ρουμελιώτης, από την Αμφίλεια και την Μενδενίτσα Φθιώτιδας. Έμαθα όμως να αγαπώ την Πόλη μέσα από το θέατρο και θεωρώ ότι το κωνσταντινουπολίτικο θέατρο αποτελεί «θεμέλιο λίθο του νεοελληνικού θεάτρου»

Τι γίνεται όσον αφορά τα παραδοσιακά δρώμενα στις περιοχές αυτές; Ο κόσμος συμμετέχει; Τα παρακολουθεί;

Π.Σ: Δεν έχει και τόσα δυστυχώς στην Μενδενίτσα, εκτός από ένα που πραγματοποιείται την Πρωτομαγιά, όπου οι κοπέλες πιάνουν τον Μάη και έπειτα πηγαίνουν στην πλατεία του χωριού και χορεύουν. Σε αντίθεση με την Αμφίκλεια, το Δαδί δηλαδή, που είναι μια πιο παλιά κοινωνία και έχει πολλά περισσότερα τα οποία ο κόσμος φυσικά και παρακολουθεί με μεγάλο ενδιαφέρον.

Εσείς έχει τύχει ποτέ να συμμετάσχετε σε κάποιο παραδοσιακό δρώμενο ή αντίστοιχη εκδήλωση;

Π.Σ: Ναι έχω παρακολουθήσει και έχω συμμετάσχει κατά καιρούς.

Πιστεύετε ότι ο κόσμος ακολουθεί την παράδοση;

Π.Σ: Βέβαια! Θα προτιμήσει να μην πάει σε μία σύγχρονη μουσική συναυλία ή οτιδήποτε άλλο αντίστοιχο, προκειμένου να βρεθεί σε πανηγύρι της περιοχής του, ακόμη και τώρα που δυστυχώς τα περισσότερα δημοτικά τραγούδια έχουν κακοποιηθεί και μετατραπεί σε δημοτικο-σκυλάδικα. Ο κόσμος την έχει ανάγκη την ελληνική παράδοση και συμμετέχει με κάθε τρόπο διότι εκφράζεται μέσα από αυτήν! Πιστεύω ότι τα πανηγύρια παίζουν καθοριστικό ρόλο στην διατήρηση της παράδοσης κάθε τόπου.

Διάφοροι φορείς της παράδοσης μάς έχουν εκφράσει την άποψη ότι τώρα, στους δύσκολους αυτούς καιρούς που διανύουμε, οι άνθρωποι επιστρέφουν στην παράδοση, βρίσκουν “παρηγοριά” σε αυτήν και την ξαναπροσεγγίζουν με κάθε δυνατό τρόπο.

Π.Σ: Ναι ισχύει και είναι πολύ ευχάριστο! Προσωπικά το επικροτώ και μάλιστα με κάθε ευκαιρία πηγαίνω σε διάφορους τοπικούς Συλλόγους εδώ στην Αττική, πχ των Ηπειρωτών, των Ποντίων κτλ. και παρατηρώ ότι έχουν ανάγκη να κρατήσουν την ιδιαίτερη παράδοση τους. Στο σημείο αυτό να αναφέρω πόσο σημαντική θεωρώ την δουλειά που έχει γίνει στα μουσικά σχολεία, από τα οποία έχουν βγει νέα παιδιά στον χώρο της μουσικής και έχει διευρυνθεί η κατηγορία των μουσικών που παίζουν παραδοσιακά όργανα. Πρόσφατα, μου έλεγε ο Μάνος Κουτσαγγελίδης ότι όταν αποφάσισε να μάθει κανονάκι δεν υπήρχε στην Ελλάδα ένας άνθρωπος που να κατασκευάζει το μουσικό αυτό όργανο. Το 1922 υπήρχαν κατασκευαστές του αλλά επειδή κανείς δεν τους το ζητούσε, αναγκάστηκαν ν’αλλάξουν επάγγελμα και κάπως έτσι ξεχάστηκε. Μου έλεγε λοιπόν ότι πήγε στην Τουρκία τελικά να βρει κανονάκι, σε έναν κατασκευαστή ο οποίος έμαθε την τέχνη από Ρωμιό, Χριστιανό, Έλληνα!

Το διαδίκτυο, και στην προκειμένη περίπτωση το topoikaitropoi.gr, λειτουργεί σαν μία γειτονιά! Ο καθένας προβάλει τον τόπο και τρόπο της δικής του περιοχής και αντίστοιχα μαθαίνει για τους τόπους και τους τρόπους άλλων ανθρώπων.

Απίστευτο…

Π.Σ: Όντως! Θεωρώ λοιπόν πολύ σπουδαία την δουλειά των μουσικών σχολείων και πρέπει να ασχοληθούμε μαζί τους, γιατί η σημερινή πολιτεία τα αντιμετωπίζει εχθρικά. Οφείλουμε να τα στηρίξουμε γιατί τα παιδιά που αποφοιτούν από αυτά εξελίσσονται σε δεξιοτέχνες. Όλος αυτός ο πλούτος των νέων ανθρώπων είναι ένα ισχυρό αντίδοτο στην χυδαιοποίηση της ελληνικής μουσικής από απλούς επαγγελματίες, πολλές φορές της αρπαχτής.

Άρα ουσιαστικά μιλάμε και για έναν ρόλο που έχει η πολιτεία, τον οποίο αξιοποιεί απλά παρακολουθώντας αυτά που συμβαίνουν…

Π.Σ: Η πολιτεία δεν παρακολουθεί πια τίποτα. Αυτή είναι η προσωπική μου άποψη. Είναι απούσα και είναι εχθρική προς ότι γίνεται και έχει σχέση με την κοινωνία, την κοινότητα, τη συνεργασία. Προτιμά ανθρώπους μοναχικούς, κλεισμένους στο σπίτι τους και δεν βλέπει με καλό μάτι ούτε καν ένα πανηγύρι στο οποίο θα συναντηθούν οι εν Αθήναις πχ Λαμιώτες με σκοπό να επικοινωνήσουν, να μοιραστούν τα τραγούδια τους και να χορέψουν.

Κάτι που φαίνεται και από το γεγονός ότι στα περισσότερα μουσικά παραδοσιακά όργανα δεν υπάρχει πτυχίο, δίπλωμα, κάτι που να επικυρώνει τις γνώσεις του μουσικού. Υπάρχουν Έλληνες δεξιοτέχνες που είναι παγκοσμίως γνωστοί, οι οποίοι θέλουν να αποδείξουν με κάποιο τρόπο τις γνώσεις τους και δεν μπορούν.

Π.Σ: Δυστυχώς! Εδώ κινδύνευσε και εξακολουθεί να κινδυνεύει, απ’όσο γνωρίζω, να κλείσει το ΤΕΙ κατασκευής λαϊκών μουσικών οργάνων στην Άρτα! Οι ίδιοι άνθρωποι που μιλούν για την πατρίδα και τον ελληνισμό.

Η παράδοση γενικά έχει περάσει κακουχίες και κακουχίες, οπότε και τώρα απλά δοκιμάζεται …

Π.Σ: Και δοκιμάζεται, και απορρίπτει, και αφομοιώνει, και ανανεώνεται. Είναι μία μακρόχρονη διαδικασία και όχι στατική. Θα συνεχίσει και μετά από εμάς, όπου θα είναι κάτι άλλο πια, κρατώντας όλα τα βασικά χαρακτηριστικά της και όλοι εκείνοι που επιλέγουν να μουτζουρώνουν την ελληνική παράδοση, θα είναι απλώς κάποια στίγματα στην πορεία της.

Θα θέλαμε να κλείσουμε με μία φράση σας προς το κοινό του Τόποι και Τρόποι.

Π.Σ: Θέλω να παροτρύνω όσους επιθυμούν οι τόποι τους να παραμένουν ζωντανοί, να συναντώνται γύρω από ιστοσελίδες σαν και τη δική σας, να συνομιλούν, να συνεισφέρουν τις γνώσεις και τις προτάσεις τους και όλοι μαζί να χρησιμοποιήσουμε αυτό το σπουδαίο εργαλείο που λέγεται διαδίκτυο για καλό σκοπό. Στη προκειμένη περίπτωση προσπαθώντας να κρατήσουμε τους τόπους μας ζωντανούς, με τους τρόπους που θα επιλέξουμε εμείς. Να γνωρίσουμε και να δείξουμε τους τόπους και τρόπους μας σε άλλους ανθρώπους και αντίστοιχα να μάθουμε τους τόπους και τους τρόπους άλλων ανθρώπων. Άρα λοιπόν, νομίζω μία τέτοια ιστοσελίδα σαν το topoikaitropoi.gr, είναι χρήσιμη, είναι αναγκαία και πρέπει όλοι να συμμετέχουμε σε αυτήν την “γειτονιά”. Γιατί γείτονες είμαστε αλλά σε μια σελίδα, ένας από την Μακεδονία, άλλος από την Κρήτη, άλλος από την Χίο, αλλά όλοι δένονται με έναν πολύ όμορφο τρόπο. Την “γειτονιά” όπως την αποκαλούσαν παλαιότερα, την έχει αντικαταστήσει το διαδίκτυο. Ας το δούμε έτσι λοιπόν, πιο ανθρώπινα. Έχει μεγάλο ενδιαφέρον.

Βιογραφικό του ηθοποιού

«Στο Γαλατά ψιλή βροχή : Κωνσταντινούπολη - Μικρα Ασία»

Σπούδασε Οικονομικές Επιστήμες στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών και Θέατρο στις Σχολές «Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου» και Πέλλου Κατσέλλη (1978).

Ως ηθοποιός συνεργάσθηκε με το «Αμφιθέατρο» του Σπύρου Ευαγγελάτου, με το «Θεσσαλικό Θέατρο», τα ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Καλαμάτας και Κομοτηνής, τη «Νέα Ελληνική Σκηνή», το «Σύγχρονο Ελληνικό Θέατρο» και πολλούς θιάσους του ελευθέρου θεάτρου. Πρωταγωνίστησε σε έργα των: Αριστοφάνη, Μένανδρου, Σοφοκλή, Ευριπίδη, Κορνάρου, Αισχύλου, Μπέκετ, Σαίξπηρ, Μολιέρου, Ρουτζάντε, Νεσίν, Μιλτ. Χουρμούζη, Π. Χόρν, Γ. Σκούρτη, Γ. Αρμένη, Α. Σακελλάριου, Ψαθά, Μ.Κορρέ, Ρ. Κούνεϊ, Μ. Τσαίης, κ.α.

Σκηνοθέτησε στο θέατρο: Ρουτζάντε, Ψαθά, Σακελλάριο, Γιαννακόπουλο, Άννινο, Λάσκαρη, Σουρή, Λέοναρντ, Μισιτζή, Π.Μέντη, Α. Δήμου, Μιλτ. Χουρμούζη, κ.α. Έγραψε και σκηνοθέτησε για την τηλεόραση και το ραδιόφωνο. Έγραψε και έπαιξε επιθεώρηση στα μεγαλύτερα θέατρα του είδους. Έπαιξε στην ταινία του Στ. Τσιώλη «Φθάσαμε», σε πολλές τηλεοπτικές σειρές και τηλεοπτικά προγράμματα. Συνεργάστηκε με εφημερίδες και περιοδικά δημοσιεύοντας κείμενα γύρω από τον πολιτισμό και την πεζογραφία.

Εξέδωσε τις συλλογές διηγημάτων «Αγκούσα» (Κάλβος 1981) και «Άδεια Πλατεία» (Υάκινθος 1987). Διευθύνει την Ανώτερη Σχολή Θεάτρου του «Πειραϊκού Συνδέσμου», ενώ διδάσκει στο Τμήμα Θεατρικών Σπουδών της Σχολής Καλών Τεχνών του Πανεπιστημίου Πελοποννήσου. Διετέλεσε Καλλιτεχνικός Διευθυντής του ΔΗΠΕΘΕ ΡΟΥΜΕΛΗΣ (1997 – 2007), και Αντιπρόεδρος του «Οργανισμού Εταιρικών Θιάσων» του Σ.Ε.Η.

Λίγα λόγια για την παράσταση «Στο Γαλατά ψιλή βροχή»

«Στο Γαλατά ψιλή βροχή : Κωνσταντινούπολη - Μικρα Ασία»

Μετά από τον πρώτο επιτυχημένο κύκλο παραστάσεων στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης, η θεατρική – μουσική παράσταση του Πάνου Σκουρολιάκου, επανέρχεται για έναν νέο κύκλο , στον ίδιο πάντα χώρο.

Μια παράσταση σαν βαρκάδα στα νερά της Πόλης, της Σμύρνης, της καθ ημάς ανατολής με συνταξιδιώτες στο τραγούδι και τα όργανα, την Θεοδοσία Στίγκα , τον Χάικ Γιαζιτζιάν (ούτι), τον Μάνο Κουτσαγγελίδη (κανονάκι), τον Φώτη Τσορανίδη ( κιθάρα) και τον Πάνο Σκουρολιάκο στο θεατρικό μέρος, σε κείμενα των Νικηφόρου Ρωμανού, Νικήτα Χωνιάτη, Μιλτιάδη Χουρμούζη, Θέμη Πάνου και αφηγήσεις απλών ανθρώπων. Στην παράσταση, συμμετέχει και ο καραγκιοζοπαίχτης Κώστας Σπυρόπουλος, φέρνοντας τον καραγκιόζη σε μέρη γνώριμά του, πίσω από τον μπερντέ!

Τραγούδια και κείμενα, ακούγονται διαφορετικά σ αυτήν την παράσταση. Στην Κωνσταντινούπολη των πολλών και διαφορετικών πολιτισμών, στην κοσμοπολίτισσα Σμύρνη, αλλά και στη Συρία και τον Λίβανο, συναντώνται ήχοι και λέξεις ελληνικές, αρμένικες, αραβικές, τούρκικες δημιουργούν μια μεγάλη παρέα όπου όλοι οι καλοί χωράνε.

Μια ωραία βόλτα σε ένα παρελθόν που είναι ταυτόχρονα και το παρόν όλων αυτών των τόπων και των ανθρώπων. Η Θεοδοσία, ο Χάικ ο Μάνος και ο Φώτης μοιράζονται τραγούδια σε διαφορετικές γλώσσες συνθέτοντας ένα γοητευτικό και αρμονικό μουσικό μωσαϊκό. Η παράσταση «Στον Γαλατά ψιλή βροχή», που φιλοξενείται στο αίθριο του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης στον 3ο όροφο θα δίνεται για όλες τις Δευτέρες και Τρίτες από τις 6 Οκτωβρίου έως τις 9 Δεκεμβρίου , στις εννιά το βράδυ.

Η σκηνοθετική επιμέλεια είναι του Πάνου Σκουρολιάκου, η εικαστική επιμέλεια της Πηνελόπης Συρογιάννη και της Νότας Μπενετάτου. Τιμή εισιτηρίων 12 ευρώ, και στην προπώληση 10 ευρώ.

Πληροφορίες για την αγορά εισιτηρίων
Εισιτήρια προπωλούνται στα ταμεία του Ιδρύματος (Πειραιώς 206, Ταύρος) Δευ-Παρ 11:00 – 14:00 και τα απογεύματα μία ώρα πριν την παράσταση. Αγορά με πιστωτική κάρτα: Τηλεφωνικά στο 210 3418579 Δευ-Παρ 11:00-14:00 & στην ιστοσελίδα του Ιδρύματος www.mcf.gr. Εισιτήρια προπωλούνται και Πανεπιστημίου 39 (Στοά Πεσματζόγλου), Ticket Services. Ωρ. λειτουργίας: Δευ. & Τετ. 09:00 – 17:00, Τρ., Πεμ. & Παρ. 09:00 – 20:00, Σαβ. 10:00 – 14:00

Gallery

Σχόλια Χρηστών

x

Δείτε Επίσης

Ο Νίκος Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού στο Τόποι & Τρόποι

O Νίκος Οικονομίδης και η Κυριακή Σπανού παρέα με τον Πάνο Βέργο, μας έπαιξαν live για το κοινό του Τόποι & Τρόποι! Δείτε τη συνέντευξη και το αντίστοιχο απόσπασμα.